تحلیل نقش بازخوردهای غیرکلامی معلم در شکل گیری رابطه مثبت با دانش آموزان دوره ابتدایی

بازخوردهای غیرکلامی معلمان همچون تماس چشمی، حرکات بدنی، لحن صدا و حالت چهره، نقشی بنیادین در تعاملات آموزشی دارند و می توانند زمینه ساز شکل گیری روابطی موثر، انسانی و انگیزشی میان معلم و دانش آموز شوند. در دوره ابتدایی، که بنیان های عاطفی و اجتماعی دانش آموزان در حال شکل گیری است، استفاده آگاهانه از ارتباطات غیرکلامی می تواند بر احساس امنیت روانی، خودپنداره تحصیلی و انگیزش درونی کودکان تاثیرگذار باشد. این مقاله با روش مروری، به تحلیل مطالعات و رویکردهای مرتبط با نقش بازخوردهای غیرکلامی در محیط های آموزشی ابتدایی می پردازد و تلاش می کند تا ابعاد مختلف این ارتباط و تاثیر آن بر کیفیت تعاملات آموزشی و شکل گیری رابطه مثبت معلم-دانش آموز را روشن سازد. نتایج پژوهش های مرورشده نشان می دهد که بازخوردهای غیرکلامی مثبت، همچون لبخند، تکان سر به نشانه تایید، یا وضعیت بدنی باز، منجر به افزایش اعتماد، مشارکت و احترام متقابل می شود. همچنین، نبود آگاهی معلمان نسبت به این نوع بازخوردها ممکن است باعث سوءتفاهم، اضطراب و گسست ارتباطی در کلاس گردد. در پایان، پیشنهاداتی برای بهره گیری موثر از مهارت های غیرکلامی در تربیت معلمان ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

بازخورد غیرکلامی ، معلم ، رابطه معلم و دانش آموز ، آموزش ابتدایی ، ارتباط آموزشی ، مهارت های اجتماعی ، تعامل آموزشی ، زبان بدن