طراحی مهمانسرای سنتی با هدف باز زنده سازی کاروانسرای عباسی ورزنه

در کشورهای توسعه یافته از کوچکترین اثر تاریخی در راستای اهداف گردشگری و اقتصادی و بازتاب فرهنگ و هنر و تاریخ جامعه بهره می برند؛ این در حالی است که در کشور ما توجه چندانی به آثار و بناهای تاریخی با معماری خیره کننده نشده و بسیاری از این بناها رو به فراموشی و زوال است. کاروانسراها از جمله بارزترین این بناها هستند که روزی از جایگاه و شکوه والایی در جامعه ی ایران برخوردار بودند و امروزه رو به فراموشی و نابودی سپرده شده اند. از سوی دیگر با وجود سابقه ی طولانی ایران در پذیرایی از مسافران، اما همچنان کشورهای دیگر از ایران، در این زمینه، پیشی گرفته اند. لذا پژوهش حاضر سعی دارد با باززنده سازی کاروانسرای عباسی ورزنه در عین حفظ ارزش های تاریخی کاروانسرا به نیازهای نوین در طراحی مهمانسرا نیز پاسخگو باشد. پژوهش حاضر با هدف طراحی یک مهمانسرای سنتی در شهرستان ورزنه با تکیه بر اصول معماری ایرانی و با رویکرد احیا و مرمت کاروانسرای شاه عباسی انجام شده است. کاروانسرای عباسی ورزنه یکی از آثار تاریخی دوره صفوی است که در سال ۲۰۲۳ به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شده است. این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوای منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی، وضعیت فعلی کاروانسرا را بررسی کرده و با تحلیل نقاط قوت و ضعف آن، راهکارهای مناسب برای حفظ، نگهداری، بازسازی و تغییر کاربری آن ارائه داده است. هدف از تغییر کاربری، افزایش جذابیت گردشگری و تقویت فعالیت های اقتصادی در منطقه است. پژوهش نشان داده است که با رعایت اصول معماری سنتی و با استفاده از مصالح بومی و فنون نوین، می توان یک محل اقامت سنتی را طراحی کرد که هم با محیط طبیعی و فرهنگی منطقه هم خوان باشد و هم نیاز های رفاهی و امنیت مسافران را برآورده کند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، مهمان سرای سنتی ، باز زنده سازی ، کاروان سرای عباسی