تدوین الگوی سیاست های توسعه فرهنگ ورزش های بومی و محلی ایران

هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوی سیاست های توسعه فرهنگ ورزش های بومی و محلی ایران بود. روش پژوهش کیفی و با بهره گیری از رویکرد گلیزری نظریه داده بنیاد است. جامعه آماری تحقیق شامل پژوهشگران، محققان و اساتید دانشگاهی صاحب نظر در موضوع بحث بودند که بصورت هدفمند انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها مبتنی بر مطالعه مبانی نظری مرتبط، اسناد بالادستی و انجام مصاحبه های نیمه ساختاریافته با تعداد ۱۰ نفر از خبرگان تحقیق بود که انجام مصاحبه ها با آن ها تا اشباع نظری ادامه یافت. به منظور تایید روایی تحقیق، یافته ها و نتایج پژوهش در اختیار ۴ تن ازمتخصصان حوزه علوم ورزشی قرار داده شد که اعتبار تعاریف و تعمیم پذیری یافته های تحقیق مورد بررسی و تایید آنها قرار گرفت. همچنین از روش ضریب کاپای کوهن به منظور صحت و قابلیت اعتماد پژوهش استفاده شد که این ضریب ۷/۰ به دست آمد. یافته های تحقیق نشان می دهد که عوامل بازاندیشی آموزشی، حمایت نهادی، صنعت گردشگری روستایی، توسعه منابع انسانی، رشد و توسعه زیرساخت ها، پشتیبانی اقتصادی، پوشش رسانه ای، تغییرات ساختاری، تقویت جریان پژوهش در ورزش های بومی و محلی، ساماندهی رویدادها، ظرفیت تعامل بین المللی در ورزش و تقویت هویت های قومی و محلی به عنوان سیاست های توسعه فرهنگ ورزش های بومی و محلی ایران معرفی می شوند. یافته های حاصل از این پژوهش به مدیران ارشد، مسئولین اجرایی و سازمان های مرتبط با توسعه فرهنگ ورزش های بومی و محلی کمک خواهد کرد تا بتوانند در راستای اجرای هرچه بهتر طرح ها و برنامه های راهبردی خود تلاش نمایند.

کلیدواژه ها:

توسعه ، ورزش های بومی و محلی ، نظریه داده بنیاد