بررسی تحقق پذیری گردشگری پایدار شهر ساری با تاکید بر توان طبیعی منطقه ای

گردشگری پایدار به عنوان رویکردی برای تلفیق توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در اواخر دهه ۱۹۸۰ مطرح شد و امروزه یکی از موثرترین ابزارهای توسعه پایدار در جوامع مختلف به شمار می رود. شهر ساری با جاذبه های طبیعی و فرهنگی متنوع خود یکی از مقاصد مهم گردشگری در شمال ایران است که می تواند نقش مهمی در اشتغال زایی، درآمدزایی و توسعه اقتصادی منطقه ایفا کند. با این حال، توسعه گردشگری این شهر با موانعی چون کمبود زیرساخت های لازم، ضعف در تبلیغات و عدم بهره برداری مناسب از ظرفیت های موجود مواجه است. این پژوهش با هدف ارزیابی تحقق پذیری گردشگری پایدار در شهر ساری و با تاکید بر توان طبیعی منطقه ای انجام گرفته است. در این راستا، ابتدا توان ها و ظرفیت های طبیعی منطقه شناسایی شده و سپس با مرور مطالعات پیشین، شاخص های موثر بر پایداری گردشگری، از لحاظ اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و مدیریتی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد که علی رغم برخورداری شهر ساری از پتانسیل های بسیار بالا، ضعف در توزیع متعادل امکانات، فقدان برنامه ریزی مدون برای مدیریت منابع، عدم شناخت کافی از ظرفیت های بخش شرقی استان مازندران و نبود زیرساخت های گردشگری کافی، تحقق کامل گردشگری پایدار را با چالش هایی همراه ساخته است. در نهایت، پژوهش نتیجه گیری می کند که توسعه گردشگری پایدار در شهر ساری نیازمند تقویت زیرساخت ها، ارتقاء مدیریت منابع طبیعی، افزایش آگاهی و مشارکت مردم و بهبود برنامه ریزی های منطقه ای است تا بتواند سهم قابل توجهی در توسعه پایدار و رونق اقتصادی منطقه ایفا کند.

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ، شهر ساری ، توان طبیعی ، توسعه منطقه ای ، برنامه ریزی گردشگری.