بررسی میزان اثربخشی درمان شناختی متمرکز بر شفقت بر تعارض زناشویی و سبک های دلبستگی در زنان متقاضی طلاق

مقدمه: تعارضات زناشویی و سبک های دلبستگی ناایمن از عوامل موثر در افزایش طلاق هستند. این پژوهش با هدف بررسی میزان اثربخشی درمان شناختی متمرکز بر شفقت بر کاهش تعارض زناشویی و بهبود سبک های دلبستگی در زنان متقاضی طلاق انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر شبه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. ۳۰ زن متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره در منطقه ۵ تهران در سال ۱۴۰۲ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل گماشته شدند(هر گروه ۱۵ نفر). گروه مداخله ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای جلسات آموزشی درمان شناختی متمرکز بر شفقت را دریافت کرد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های تعارض زناشویی براتی و ثنایی(۱۳۷۵) و دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید(۱۹۹۰) بودند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که در گروه آزمایش پس از مداخله نمرات تعارض زناشویی(۰۰۱/۰>p)، سبک دلبستگی اجتنابی(۰۰۱/۰>p) و سبک دلبستگی اضطرابی(۰۰۱/۰>p) کاهش معناداری نسبت به پیش آزمون داشتند و نمرات سبک دلبستگی ایمن(۰۰۱/۰>p) افزایش معناداری را نشان داد. اما در گروه کنترل تفاوت معناداری در هیچ کدام از متغیرها مشاهده نشد(۰۰۱/۰تعارض زناشویی و سبک های دلبستگی دارد. این نوع درمان می تواند به عنوان یکی از راهکارهای موثر برای بهبود تعارض زناشویی و سبک های دلبستگی زنانی که متقاضی طلاق هستند مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Compassion-Focused Therapy ، Divorce ، Family Conflict ، Object Attachment ، Women ، تعارض زناشویی ، طلاق ، درمان متمرکز بر شفقت ، سبک های دلبستگی ، زنان