بررسی ده ساله انواع گزیدگی ، نتایج بالینی و آزمایشگاهی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شاه ولی یزد و شهید بهشتی تفت طی سال های ۱۴۰۰ – ۱۳۹۰

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی علائم بالینی و آزمایشگاهی و پیش آگهی گزش در بیماران       مراجعه کننده به بیمارستان شاه ولی یزد و شهید بهشتی تفت طی سال های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۹ انجام شد. روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر بر روی ۱۰۳ بیمار بستری در بیمارستان شاه ولی یزد و شهید بهشتی تفت بر روی ۱۰۳ بیمار بستری شده بر اثر گزش حیوان سمی انجام شد. گزش، عضو گزیده شده، علائم ناشی از گزش، تغییرات آزمایشگاهی متعاقب گزش و رویکرد درمانی در چک لیست مطالعه ثبت شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بیشترین افراد مراجعه کننده جهت درمان بین در رده سنی ۱۵-۵۹ سال (۷/۷۶ درصد) قرار داشتند. بیشترین موارد گزیدگی مرتبط با حیوانات گزنده به ترتیب شامل مار (۷/۴۴%)، عقرب (۱/۳۰%)، زنبور عسل (۴/۱۹%)، عنکبوت (۹/۱%) و موارد با منشا ناشناخته (۹/۳%) بوده است. بیشترین گزش مرتبط با فصل تابستان (۶/۸۱%) و و اندام فوقانی (۵۶%) و تحتانی (۲۸%) شایع ترین محل گزش بودند. بیشتر گزش ها منجر به علائم موضعی (۳/۵۶٪) و سپس علائم سیستمیک (۸/۳۸%) شد. آنافیلاکسی ناشی از گزش تنها مرتبط با نیش گزارش شد. مارگزیدگی بیشترین عوارض را داشت و ۳۷ درصد بیماران نشان دهنده انعقاد داخل عروقی منتشر(DIC) بودند. گزش مار عمدتا با ۵-۱ ویال پادزهر (۵۷/۵۶ %) و گزش عقرب با ۲-۱ ویال پادزهر (۰۳/۷۹ %) درمان شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر،  بیشترین مراجعه مرتبط با مارگزیدگی است که درمان آن نیز نیازمند مدیریت بیشتر بیماری و استفاده از درمان های دارویی همانند پادزهر را دارد. با توجه به اهمیت کنترل علائم بیماری انعقاد داخل عروقی منشتر در مارگزیدگی، پایش آزمایشگاهی و استفاده از درمان های دارویی ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

Bites and Stings ، Scorpion Stings ، Snake Bites ، Hospital ، Epidemiology ، Iran ، گزیدگی و نیش ها ، مارگزیدگی ، عقرب گزیدگی ، اپیدمیولوژی ، بیمارستان ، ایران