الگوی مشارکت در اوقات فراغت ورزشی و وضعیت اعتیاد به فضای مجازی معلمان تربیت بدنی

تحقیق حاضر با هدف ارائه الگوی مشارکت در اوقات فراغت ورزشی و اعتیاد به فضای مجازی معلمان تربیت بدنی شهر اهواز طراحی و اجرا شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش گردآوری اطلاعات، همبستگی با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری بود که جمع­آوری اطلاعات آن به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق، معلمان تربیت بدنی شهر اهواز بودند و طبق آخرین آمار کسب شده، تعداد آن ها ۱۲۰۱ نفر در شهر اهواز بود. طبق فرمول کوکران، ۲۹۲ نفر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند و نمونه تحقیق با استفاده از روش نمونه­گیری غیرتصادفی دردسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش­نامه اوقات فراغت ورزشی اسماعیلی (۲۰۱۱) و پرسش­نامه اعتیاد به فضای مجازی یانگ (۱۹۹۸) بود. روایی صوری و محتوایی پرسش­نامه­های تحقیق توسط اساتید و متخصصان تایید شد. پایایی پرسش­نامه­های پژوهش از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش­نامه اوقات فراغت ورزشی ۸۱/۰ و برای پرسش نامه اعتیاد به فضای مجازی ۸۴/۰ به دست آمد. برای تحلیل داده­های پژوهش از آزمون معادلات ساختاری در جهت تعیین رابطه و مدل­سازی استفاده شد. نتایج نشان داد که مشارکت در اوقات فراغت ورزشی بر کاهش اعتیاد به فضای مجازی معلمان تربیت بدنی شهر اهواز با مقدار تی به میزان ۹۶۰/۹۲ دارای رابطه مستقیم بود. سطح فعالیت بدنی در اوقات فراغت با کاهش اعتیاد به فضای مجازی دارای رابطه مستقیم بود و اعتیاد به فضای مجازی و اضطراب اثر معکوس و منفی بر سلامت جسمی و روانی معلمان داشت و برعکس، فعالیت­های بدنی و ورزشی رابطه مستقیم و مثبتی با سلامت معلمان و دبیران در ابعاد مختلف داشت. با توجه به اهمیت نقش معلمان تربیت بدنی در ارتقای سلامت جامعه، ایجاد آگاهی و ترویج این الگوی مشارکت در آموزش ها و کارگاه های آموزشی می تواند به عنوان یک استراتژی موثر در مدیریت مدارس و دانش آموزان به کار رود.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به فضای مجازی ، مشارکت ورزشی ، اوقات&amp ، zwnj ، فراغت ، معلمان تربیت&amp ، zwnj ، بدنی