نقش محیط فیزیکی کلاس در بهبود یادگیری و کاهش حواس پرتی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مولفه های محیط فیزیکی کلاس در بهبود یادگیری و کاهش حواس پرتی دانش آموزان دوره متوسطه دوم در یکی از مدارس شهر تهران است. با توجه به حساسیت دوره نوجوانی و افزایش پیچیدگی مطالب درسی در این مقطع، محیط یادگیری به عنوان یکی از عوامل کلیدی در تسهیل تمرکز، یادگیری موثر و کاهش رفتارهای انحرافی مورد توجه قرار گرفت. روش تحقیق توصیفی–پیمایشی بوده و داده ها از طریق پرسش نامه محقق ساخته و مصاحبه های نیمه ساختاریافته گردآوری شده اند. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه دهم تا دوازدهم و نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که متغیرهایی نظیر نور طبیعی، تهویه مناسب، چیدمان قابل انعطاف، عایق صوتی، رنگ دیوارها و طراحی بصری کلاس تاثیر مستقیم و معناداری بر افزایش تمرکز ذهنی، کاهش خستگی، و ارتقاء انگیزش تحصیلی دارند. همچنین نگرش معلمان نسبت به محیط فیزیکی کلاس به عنوان یکی از اجزای پنهان برنامه درسی نیز موید اهمیت این فضا در کیفیت آموزش و رفتار دانش آموزان است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بهبود شرایط فیزیکی کلاس می تواند به مثابه ابزاری کارآمد در ارتقای فرآیند یاددهی–یادگیری در مقطع متوسطه دوم به کار رود و پیشنهاد می شود مدیران آموزشی با نگاهی آینده نگر، به طراحی انسانی تر و یادگیرنده محور کلاس ها توجه بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

محیط فیزیکی کلاس ، یادگیری ، تمرکز ، حواس پرتی ، دانش آموزان متوسطه دوم ، طراحی آموزشی