تاب آوری زیرساخت های شهری در برابر بحران های طبیعی: مرور راهبردهای مبتنی بر توسعه پایدار و اقلیم محور

تاب آوری زیرساخت های شهری در برابر بحران های طبیعی به عنوان یکی از چالش های حیاتی مدیریت شهری، نیازمند تحلیل چندبعدی در بستر توسعه پایدار و شرایط اقلیمی است. ضعف در یکپارچگی عملکرد زیرساخت ها، فرسودگی شبکه های خدماتی، و ناتوانی در تطبیق با شرایط محیطی از جمله موانع موثر در شهرهای ایران به شمار می رود. راهبردهای توسعه پایدار با تقویت پیوند میان شبکه های خدماتی، استفاده از مصالح هوشمند و رویکردهای مشارکتی، می توانند ظرفیت انطباق زیرساخت ها را در برابر شوک های طبیعی افزایش دهند. راهبردهای اقلیم محور نیز از طریق طراحی نفوذپذیر، به کارگیری زیرساخت های سبز، و انتخاب مصالح سازگار با شرایط محیطی، کارایی زیرساخت ها را در برابر اختلالات اقلیمی تقویت می کنند. بهره گیری از مدل های ارزیابی چندمعیاره و شاخص های ترکیبی، امکان شناسایی نواحی آسیب پذیر و اولویت بندی مداخلات را فراهم می سازد. تجارب بین المللی نشان می دهند که تلفیق هوشمندانه فناوری، طراحی منعطف و مشارکت نهادی، نقش مهمی در ارتقای تاب آوری زیرساخت ها دارد. این تحلیل ها بر ضرورت بازنگری در سیاست گذاری شهری و توسعه چارچوب های بومی برای ارتقای تاب آوری زیرساختی در شهرداری های ایران تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، زیرساخت ، توسعه پایدار ، اقلیم محور ، بحران های طبیعی.