تاثیر آموزش دیجیتال بر سلامت روان دانش آموزان

با گسترش فناوری های نوین و گسترش آموزش های غیرحضوری، آموزش دیجیتال به یکی از ارکان اصلی نظام های آموزشی در جهان معاصر تبدیل شده است. این نوع آموزش که بر بستر فضای مجازی و ابزارهای فناوری اطلاعات انجام می گیرد، فرصت هایی همچون دسترسی آسان، یادگیری شخصی سازی شده و تنوع منابع آموزشی را فراهم کرده است؛ اما در کنار این فرصت ها، چالش هایی نیز برای سلامت روان دانش آموزان به وجود آورده است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش دیجیتال بر سلامت روان دانش آموزان با تمرکز بر ابعاد هیجانی، شناختی و اجتماعی آن است. یافته های موجود در پژوهش های پیشین نشان می دهد که استفاده مداوم و بدون راهبرد از فضای مجازی آموزشی می تواند منجر به بروز اضطراب، کاهش تعاملات اجتماعی واقعی، احساس تنهایی، و افت انگیزش تحصیلی شود. همچنین، نبود نظارت مناسب والدین و معلمان در فرایند یادگیری دیجیتال، زمینه ساز اختلال در نظم روانی و کاهش حس تعلق به محیط آموزشی می گردد. در مقابل، بهره گیری از آموزش دیجیتال در چارچوبی ساختارمند و با ملاحظات روان شناختی، می تواند موجب افزایش خودتنظیمی، تقویت مهارت های شناختی، و بهبود احساس کارآمدی شود. در مجموع، آموزش دیجیتال تاثیری دوگانه بر سلامت روان دانش آموزان دارد؛ به گونه ای که بهره مندی صحیح و مدیریت شده از آن می تواند به رشد روانی و تحصیلی کمک کند، در حالی که استفاده ناصحیح و بی ضابطه ممکن است به آسیب های روانی منجر شود.