آینده پژوهی معماری برای بیماران ام اس

آینده پژوهی معماری برای بیماران مبتلا به ام اس (مولتیپل اسکلروزیس)، به عنوان چارچوبی نوین، بر طراحی فضاهای درمانی سازگار با نیازهای جسمی، روانی و اجتماعی این گروه متمرکز است. با توجه به ماهیت پیشرونده و ناتوان کننده بیماری، معماری آینده در این حوزه می بایست از رویکردی انسان ب محورین رشته ای پیروی کند تا محیط هایی ایمن، کارآمد و کاهش دهنده استرس را فراهم سازد. مطالعات نشان می دهند که تلفیق اصول روانشناسی محیطی با فناوری های هوشمند (نظیر سیستم های تطبیقی نورپردازی و کنترل دما) و بهره گیری از عناصر طبیعی (مانند نور خورشید، فضای سبز و مصالح سازگار با اقلیم) تاثیر مستقیمی بر بهبود عملکرد حرکتی، کاهش خستگی و تقویت سلامت روان بیماران دارد. جهت دهی به این روند نیازمند بازتعریف استانداردهای طراحی فضاهای درمانی و مسکونی بر پایه شواهد عصبی-رفتاری است. چالش اصلی در این مسیر، همسویی سیاست های شهری و نظام های سلامت با نیازهای خاص بیماران ام اس، به ویژه در مناطق با شیوع بالا مانند خاورمیانه است. این پژوهش اظهار داشته که معماری آینده برای بیماران ام اس نه تنها به بهبود کیفیت زندگی فردی کمک می کند، بلکه با کاهش هزینه های مراقبت بلندمدت و تقویت عدالت اجتماعی در دسترسی به فضاهای درمانی، به عنوان عاملی کلیدی در توسعه پایدار شهری عمل خواهد نمود. تحقق این چشم انداز مستلزم همکاری معماران، نورولوژیست ها، متخصصان فناوری و جوامع محلی است.

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی معماری ، روانشناسی محیطی ، بیماری ام اس ، طراحی فضاهای درمانی ، فضای بیمار محور