مقدمهای بر نقش و جایگاه نظریه دوایر متحدالمرکز در برنامه ریزی شهری: مطالعه موردی کلانشهر مشهد با تمرکز بر الگوهای اجتماعی – اقتصادی و اکولوژیکی

این مقاله به بررسی و تحلیل نقش و جایگاه نظریه دوایر متحدالمرکز در برنامه ریزی شهری کلانشهر مشهد با تمرکز بر الگوهای اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی می پردازد. مدل دوایر متحدالمرکز، به ویژه در ارتباط با مرکزیت حرم مطهر امام رضا (ع) و میدان آزادی، به عنوان چارچوبی برای تحلیل ساختار فضایی و اجتماعی -اقتصادی این کلانشهر استفاده شده است. در این مطالعه، توزیع متغیرهای اجتماعی و اقتصادی در مناطق مختلف مشهد بررسی و با الگوهای رایج در نظریه های رشد شهری مقایسه شدهاند. یافته ها نشان میدهد که مناطق مرکزی مشهد (نزدیک به حرم مطهر امام رضا (ع) و میدان آزادی) به طور عمده دارای تراکم جمعیتی باال، درصد باالی فقر، درآمد پایین و کارگران ساده هستند، در حالی که مناطق پیرامونی ویژگی هایی همچون درآمد سرانه باالتر، تعداد بیشتر مقامات عالی رتبه و مشاغل با منزلت شغلی باالتر را نشان میدهند. این تحلیل الگوهای فضایی نابرابر را در توزیع اجتماعی -اقتصادی مشهد روشن کرده و بر لزوم برنامه ریزی فضایی منصفانه تر و توزیع متوازن تر خدمات و منابع تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

دوایر متحدالمرکز ، برنامه ریزی شهری ، مشهد ، حرم مطهر امام رضا (ع) ، میدان آزادی