تبیین اثرات روانشناختی سکونت در فضاهای مسکونی با رویکرد طراحی بیوفیلیک

تحولات گسترده در توهای زیست تری، منجر به گسترش روزافزون انسان از محیط های طبیعی تاخیر و یامیدهای نامطلوبی بر سلامت روان وارد برجای گذارده است. در پاسخ به این چالش، رویکرد طراحی بیوفیلیک در معماری وضعیت های مسکونی مطرح گردیده که هدف آن، بازآوری ارتباط انسان با طبیعت در بستر سکونتگاه هاست. این تحقیق با تمرکز بر ابعاد روان شناختی سکونت در چنین وضعیت هایی، به تحلیل تاثیرات ذهنی و عاطفی ناشی از بهکارگیری اصول بیوفیلیک در طراحی تنهاها می پردازد. با برگیری از روش تحلیل استنادی و مرور منابع علمی، تالش است تا سازوکارهای موثر این رویکرد را در کاهش تنش های روانی و ارتقای آرامش ذهنی بازنگری دید آورد. یافته ها بیانگر آن است که عناصر بیوفیلیک نظیر نور طبیعی، حضور گیاهان، مناظر طبیعی و کیفیت های محیطی برگرفته از طبیعت، می توانند نقش معناداری در بهبود وضعیت روانی ساکنان ایفا کنند. ارتقای حس دلبستگی به محیط، کاهش تنیدگی های روانی، افزایش رضایت از وضعیت زندگی و تقویت کارکردهای تناسبی، از جمله نرم افزارهای سکونت در چنین وضعیت هایی است. به طور خلاصه، طراحی مسکن با گرایش بیوفیلیک به عنوان راهبردی موثر در شریانی از سلامت روانی رونقان معروف می گردد.

کلیدواژه ها:

طراحی بیوفیلیک ، معماری ، وضعیت های مسکونی ، ابعاد روان شناختی