معماری به مثابه بازتاب فرهنگ شهری از طراحی فضاهای عمومی تا هویت اجتماعی

فضاهای عمومی شهری به مثابه عرصه هایی برای تعاملات اجتماعی و بازنمایی گفتمان های فرهنگی-اجتماعی، نقش بنیادینی در بازتولید مناسبات هویتی و نظم نمادین جوامع ایفا می کنند. این پژوهش با هدف تحلیل دیالکتیک میان طراحی فضاهای عمومی، معماری و هویت اجتماعی، به بررسی تاثیر ساختارهای معنایی و فرهنگ محلی بر فرایندهای اجتماعی-فضایی پرداخته است. رویکرد پژوهش توصیفی - تحلیلی و کیفی است که با بهره گیری از رهیافت های تفسیری در نظریات جامعه شناختی و معماری معاصر انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که طراحی آگاهانه فضاهای عمومی، با بهره گیری از نشانه های بومی و نمادهای فرهنگی، می تواند به تقویت سرمایه اجتماعی و ارتقای حس تعلق جمعی منجر شود. در مقابل، غفلت از این مولفه ها، بحران های هویتی و ازخودبیگانگی فضایی را تشدید می کند. این پژوهش بر ضرورت بازنگری در الگوهای طراحی فضاهای عمومی به منظور بازآفرینی هویت های اجتماعی و تقویت کنش های ارتباطی شهروندان تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

فضاهای عمومی ، هویت اجتماعی ، فرهنگ محلی ، تعاملات اجتماعی ، طراحی معماری