تحلیل و بررسی اقامتگاه های بوم گردی شهرستان نطنز از منظر زمینه گرایی

اقامتگاه های بوم گردی به عنوان یکی از عوامل کلیدی در توسعه پایدار گردشگری، نقشی حیاتی در حفظ هویت فرهنگی و پایداری زیست محیطی ایفا میکنند. شهرستان نطنز با پیشینه تاریخی، معماری اصیل، و طبیعت منحصربه فرد، بستری مناسب برای گسترش اقامتگاههای بوم گردی با رویکرد زمینه گرایی فراهم آورده است. در این پژوهش، با تحلیل چند نمونه از اقامتگاههای بوم گردی شهرستان نطنز از منظر معماری، فرهنگی، اقتصادی، و محیط زیستی، به بررسی نقاط قوت و ضعف این اقامتگاهها پرداخته شده است. هدف اصلی این تحقیق، ارائه راهکارهایی برای بهبود کیفیت و پایداری اقامتگاهها و ترویج اصول زمینهگرایی در طراحی و مدیریت آنها است. نتایج نشان می دهد که تطابق با معماری بومی، استفاده از مصالح محلی، و تاکید بر تعاملات فرهنگی از عوامل موثر بر جذب گردشگر و تقویت هویت محلی هستند. این تحقیق می تواند به عنوان مرجعی برای توسعه گردشگری پایدار و تقویت اقامتگاههای بومگردی در نطنز و سایر مناطق مشابه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه بوم گردی ، گردشگری ، زمینه گرایی ، نطنز