تبیین مولفه های کاربردی بر پیوند مفهومی هنر ایرانی، موسیقی سنتی و معماری در طراحی مرکز بین المللی موسیقی سنتی ایران با رویکرد احیا هنر ایرانی

موسیقی از گدشته تا کنون، همواره در البال ی زندگی انسان ها، طبیعت و معماری، با نوای دلنشینش خودنمایی کرده است و امروزه علم موسیقی به عنوان رکن اصل ی هنر جایگاه مهمی را در ب ی ن سایر هنرها به خود اختصاص د اده است. همنش ی نی موسیقی سنتی و هنر ایرانی توانسته ارتباط و پیوند مفهومی عمیقی را بین این دو برقرار کند. به طوری که می توان موسیقی سنتی را در معماری و معماری را در نظام هندسی موسیقی نظاره گر بود. وجود مراکز موسیقی بخصوص در بخش موسیقی سنتی ایران، بس یار حائز اهمیت می باشد و نیاز روزافزون به احداث چنین فضاهایی حت ی در قالب طرح های ب ین الملل ی بیش از پ یش احساس می شود. از این جهت با مطالعات اسنادی و کتابخانه ایی به اثبات فرضیه ها و تحل یل و احیا هنر ایران و موسیقی سنتی ای رانی پرداخته شد و در همین راستا با استفاده از نتایج به دست آمده از روش تحقیقی تحل یل محتوا، به استخراج مولفه های کاربردی جهت استفاده در طراحی معماری مراکز موسیقی منجر گردید. نتایج بدست آمده نی ز در چند بخش، کالبد ی، ادراکی، عوامل هنر ی و زیبایی شناختی و عوامل فردی تقس یم بند ی شده که بیانگر فصل مشترک بین موس یقی، هنر و معماری می باشد. با توجه به اهمیت پیوند موسیقی و معماری و هنر ایرانی در طراحی مرکز بین المللی موسیقی سنتی ایران با رویکرد احیا هنر ایرانی و کم رنگ بودن حضور موسیقی در جامعه ی امروزی، لازم دیده شد که به بررسی این مهم پرداخته شده و گذری بر این مقوله داشته باشیم.

کلیدواژه ها:

هنر ایرانی ، احیا هنر ، معماری ، موسیقی سنتی