مقدمهای بر جایگاه شبکه شهری و نظریه های آن در نظریه های برنامه ریزی شهری

با ظهور داده های بزرگ جغرافیایی، روایتهای جدیدی از شهرها بر اساس شبکه ها و جریانهای فضایی، جایگزین تمرکز سنتی بر مکانها شده اند. اگرچه پژوهشهای بسیاری به صورت تجربی ساختارهای شبکه را تحلیل کرده اند، اما یک ترکیب جامع و بهروز از بینشها و روشهای کاربردی شبکه های فضایی در زمینه برنامه ریزی وجود ندارد. در پژوهش حاضر، نظریهها، مفاهیم، روشها و کاربردهای تحلیل شبکه های فضایی در شهرها و بینشهای آنها برای برنامهریزان را از چهار حوزه مورد توجه بررسی کردیم: ساختارهای فضایی، بهینه سازی زیرساخت های شهری، نشانههای ثروت اقتصادی، سرمایه اجتماعی و تحرک سکونتگاهی، و کنترل بهداشت عمومی. همچنین چهار چالش را که برنامهریزان در هنگام استفاده از دانش برنامه ریزی از شبکه های فضایی با آنها روبرو هستند، تشریح کردیم: باز بودن داده ها و حریم خصوصی، ارتباط با پیامدهای سیاستگذاری مستقیم، کمبود مشارکت شهروندی، و دشواری در بصریسازی و ادغام با سیستمهای اطلاعات جغرافیایی (GIS.)در نهایت، چشماندازی از چگونگی ادغام شبکه های فضایی در یک چارچوب برنامه ریزی مشارکتی را ارائه دادیم.

کلیدواژه ها:

نظریه ، شبکه شهری ، برنامه ریزی مشارکتی ، شبکه فضایی