باز آفرینی فرهنگ– مبنای مراکز بافت های تاریخی با رویکرد ارتقاء سرزندگی شهروندان (نمونه موردی محله سنگ سیاه)

این مطالعه به بررسی باز آفرینی فرهنگ – مبنای مراکز بافت های تاریخی با رویکرد ارتقاء سرزندگی شهروندان محله سنگ سیاه پرداخته است، روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نوع، توصیفی – کاربردی است و جامعه مورد بررسی کلیه ساکنین محله سیاه سنگ که تقریبا ۱۰۰۰ نفر می باشند را تشکیل داده است و نمونه آماری بر مبنای جدول مورگان برابر ۲۶۰ نفر در نظر گرفته شد. برای گردآوری داده های لازم از پرسشنامه های باز آفرینی فرهنگ و ارتقاء سرزندگی شهروندان استفاده شده است به طوری که برای تعیین روایی و پایایی آن از پیش آزمون استفاده شد. برای سنجش روایی پرسشنامه از روش صوری و برای تعیین پایایی از روش محاسبه آلفای کرونباخ با کمک نرم افزار spss استفاده شد. نتایج نشان داد که، تاثیر بین این دو متغیر بازآفرینی فرهنگ - مبنا بر ارتقاء سرزندگی شهروندان مستقیم می باشد. ضریب همبستگی ۰.۴۵۵ و هنر عمومی با سطح معناداری ۰.۳۵۷ با سرزندگی شهروندان فرضیه صفر تایید نشده و با اطمینان بیش از ۹۹ درصد بنابراین بین هنر عمومی و سرزندگی شهروندان رابطه معنی داری وجود دارد و با افزایش هنر عمومی مقدار سرزندگی شهروندان نیز افزایش می یابد. معیارهای کالبدی، فعالیت، معیارهای رفتاری و معنایی در این محله سنگ سیاه باعث توسعه ی ارتقاء سرزندگی شهروندان این محله می گردد. باز آفرینی فرهنگ – مبنا که موجب تعامل انسان ها با فرهنگ های متفاوت آنها و ۱۳.۷ درصد از تغییرات مربوط به متغیر سرزندگی شهروندان براساس وضعیت با معرفی و شناسایی عناصر تاثیرگذار در باز آفرینی فرهنگ – مبنا که موجب تعامل انسان ها با فرهنگ های متفاوت تبیین شده است.

کلیدواژه ها:

باز آفرینی فرهنگ ، مبنای مراکز بافت های تاریخی ، ارتقاء سرزندگی شهروندان ، محله سنگ سیاه