تبیین رابطه قدرت و معماری از منظر فوکو با هدف استخراج الگوهای فضایی انعطافپذیر

همپوشانی موضوعات خارج از حوزه هنر و درگیری این حوزه ها با یکدیگر، همواره مسئله ای مهم برای کشف خواستگاه ها و ریشه های مرتبط با موضوع خاص مورد نظر بوده است. معماری به عنوان یکی از رشته های هنر با دامنه وسیع و متنوع، به واسطه تاریخ غنی و تئوری پردازی مستمر در این دامنه، تعاملات بسیاری با سایر حوزه های دانش برقرار کرده است. نظام قدرت به عنوان یکی از حوزه های دانش بشری در این دامنه، ردپای طوالنی مدت و پررنگی برجای گذاشته است. ریشه های این همپوشانی و تاثیرات متقابل به وجود آمده، عاملی برای بررسی چگونگی و چرایی این تغییرات می تواند باشد. علاوه بر آن چگونگی تبدیل شدن انسان به سوژه قدرت، به واسطه هنر و مشخصا معماری، و از دیگر اهمیت های این خوانش می تواند باشد. نظریات مرتبط با قدرت در جامعه مدرن که مشخصا از میشل فوکو وام دار است و تطبیق آن با رویکرد گونه شناسی فضایی، امکان شناخت تغییرات، کاربرد آنها و پی ریزی نظام فکری برای طرح های آینده را ممکن می سازد. از دیگر اهداف این شناخت، می توان به خلق پتانسیل های فرمی جدید معماری، همسو با تبیین آزادی فردی اجتماعی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

قدرت ، میشل فوکو ، سوژه مندی ، معماری سیاسی ، فضای اجتماعی