بررسی عوامل موثر بر زوال شهری در محلات بافت تاریخی شهر یزد

بررسی های موجود حاکی از آن است که فرآیندهای رشد و زوال شهری پدیده جدیدی محسوب نمی شود، چرا که شهرها همیشه در طول تاریخ در دوره ای در حال رشد و در دوره دیگر در حال زوال بوده اند. آنچه واضح است فرسودگی بافت شهری از درون خود بافت پدید می آید و هر بافت نوساز هم می تواند ریشه های فرسودگی و ناسازگاری را از همان ابتدا در درون داشته باشد. بافت تاریخی شهر یزد از این تغییر و تحولات به دور نبوده و از آنها تاثیر یافته است. از این رو شناخت بافت تاریخی شهر ضروری است. بنابراین اهمیت و ضرورت راهکارهایی که باعث شود تا بافت تاریخی شهر یزد از زوال و پژمردگی فعالیت های اجتماعی، اقتصادی و ... به دور باشد بیش از پیش نمود پیدا می کند. هدف از این تحقیق بررسی و شناسایی مهمترین عوامل موثر بر زوال شهری در محلات بافت تاریخی شهر یزد می باشد. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی – تحلیلی است. اطلاعات تحقیق شامل داده های نظری و همچنین داده های پیمایشی با نمونه آماری متشکل از ۴۰۰ پرسشنامه که بین شهروندان ساکن در محلات بافت تاریخی شهر یزد توزیع و تکمیل شد. تحلیل اطلاعات به وسیله روش تحلیل عاملی و ضریب رگرسیون می باشد. نتایج تحقیق از تحلیل عاملی بیانگر این است که عوامل کیفیت فیزیکی محلات با مقدار ویژه ۱۲/۱۸ درصد، ویژگی های اجتماعی محلات با مقدار ویژه ۲۵/۱۴ درصد، انسجام و همگنی محلات با مقدار ویژه ۸۵/۱۰ درصد، کیفیت مسکن با مقدار ویژه ۴۲/۸ درصد، سرمایه اجتماعی با مقدار ویژه ۱۴/۶ درصد، توجه و سرمایه گذاری با مقدار ویژه ۴۵/۵ درصد از مهمترین عوامل تاثیرگذار در روند زوال و پژمردگی هستند. نتایج بدست آمده از تحلیل رگرسیون مشخص کرد که ۴ عامل ویژگی های اجتماعی محلات، کیفیت فیزیکی محلات، کیفیت مسکن و عامل سرمایه اجتماعی در مجموع حدود ۷۲ درصد واریانس پژمردگی شهری را تبیین می کنند.

کلیدواژه ها:

پژمردگی شهری ، بافت تاریخی ، تحلیل عاملی ، شهر یزد