ارزیابی میزان رضایت ساکنین از کیفیت مسکن اجتماعی پس از انقلاب اسلامی در ایران (نمونه موردی مسکن مهر امام رضا)

تحولات اقتصادی-اجتماعی قرون هجدهم و نوزدهم، باعث بوجود آمدن کلانشهرها، شهر-ناحیه ها و مجتمع های عظیم شد. در این زمان با گسترش شاهراه ها، اختراع ها، تمرکز صنایع، مهاجرت های روستایی، تراکم جمعیت و آلودگی، دگرگونی های اساسی در ساختار و بافت شهرهای سنتی و قدیمی به وجود آورد، بدین ترتیب نظمی که در دوره های پیش حاکم بود از بین رفت و عملکرد شهر دگرگون و انقلاب صنعتی بر شهرها مسلط شد. در عصر معاصر پس از جنگ جهانی دوم ساخت شهرهای جدید به عنوان یک الگویی و راهکار برای کمک به حل مشکلات اجتماعی، اقتصادی، و محیطی شهرهای بزرگ دنیا مطرح شد و اقداماتی اساسی در این راستا شکل گرفت، ایجاد شهرهای جدید تاکنون یکی از اصلی ترین راهکارها به منظور حل معضلات شهرهای بزرگ دنیا مطرح بوده است. در ایران به لحاظ افت کیفیت زندگی و تراکم بیش از حد جمعیت و فعالیت ها در کلانشهرها راهبرد احداث شهرهای جدید با هدف تمرکز زدایی از مادر شهرها مطرح و ایجاد شهرهای جدید از اصلی ترین برنامه های توسعه شهری منفصل با فاصله از شهر مادر جهت سکونتگاهی جدید برای اسکان سرریز جمعیت شهرمادر، مکان یابی، برنامه ریزی و به سرعت این شهرهای جدید در همجواری کلانشهرهای ایران شروع به ساخت شدند. ارائه تعریف و مفاهیم و تاریخچه شهر جدید و چگونگی احداث این شهرها و تحقق پذیری اهداف آن و بررسی عدم موفقیت این شهرها در ایران هدف این مقاله است که مورد تحلیل قرار گرفته خواهد شد و به صورت موردی به شهر جدید صدرا نیز پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

شهر جدید ، فرایند برنامه ریزی ، تحقق پذیری سیاست شهری ، شهر جدید صدرا