تحلیل و ارزیابی پیاده راه مرکز شهر ایلام (خیابان آیت الل طلاقانی و سعدی شمالی و جنوبی)

سیاستهای پیاده مداری و پیاده راه سازی به عنوان نیرومندترین و اثرگذارترین جنبشهای طراحی مجدد خیابان، از راهکارهایی هستند که در دهه های اخیر به منظور کاهش تبعات منفی حضور گسترده خودرو در شهرها و رونق اجتماعی، اقتصادی و محیطی مراکز شهری به کار بسته می شوند؛ به گونه ای که بسیاری از مدیران و سیاستگذاران شهرهای کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه با اولویت بندی دقیق و سنجیده فضاها و خیابانهای مساعد و سپس کاربست پروژه های پیاده راه سازی و آرامسازی آمد و شد، ضمن کاهش اثرات زیانبار زیست محیطی ناشی از خودرو-محوری، موجبات بازآفرینی اقتصادی، اجتماعی و کالبدی مراکز شهری را نیز فراهم آورده اند. در این راستا، در پژوهش حاضر با هدف گزینش سیاست مناسب برای ارتقاء جایگاه عابران پیاده در سطح شهر و کاهش تسلط اتومبیل در بافت مرکزی شهر ایلام سعی شده است به مقایسه دو راهبرد پیاده مداری(تقلیل تردد خودروهای شخصی) و پیاده راه سازی(حذف کامل خودروهای شخصی) در داخل بخش مرکزی شهر پرداخته شود. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و برای جمع آوری داده ها از روش مشاهده و پیمایش میدانی استفاده شده است. با توجه به اینکه تشویق پیاده روی در شهر، بر روی عوامل مختلف چون محیط زیست، کاهش بار ترافیکی در سفرهای کوتاه، وجود امنیت بین شهروندان، ایجاد سرزندگی و پویایی در شهر و تاثیر فراوانی دارد، لازم است که توجه به محورهای پیاده و طراحی ویژه آنها با اهمیت بیشتری دنبال شود.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، پیاده راه ، شهر ایلام ، بافت مرکزی