تحلیل اولویت بندی حمل و نقل همگانی در تقاطعات شهرهای خلاق

اولویت دادن به وسایل نقلیه حمل و نقل همگانی در تقاطعات و معابر شهری، یکی از استراتژی های مدیریتی در شهرهای خلاق و هوشمند جدید جهت افزایش کیفیت خدمات برای کاربران حمل و نقل همگانی و استفاده بیشتر از این تسهیلات محسوب می شود. یک روش سنتی برای افزایش سرعت سیستم حمل و نقل همگانی این است که این سیستم ها را یا از زیر زمین (مانند مترو) و یا از روی زمین (مانند منوریل) عبور دهند، که این نگرش بسیار هزینه بر بوده و می بایست جهت انتخاب این گزینه ها حتما از متدهای مهندسی ارزش استفاده کرد. روش دیگر ایجاد یک خط ویژه مانند خطوط ویژه اتوبوس یا BRT یا حمل و نقل ریلی سبک LRT می باشد. راهکار دیگر اولویت دادن به حمل و نقل همگانی در مقابل خودروهای شخصی است. این اولویت بندی در تقاطعات دارای اهمیت زیادی می باشد. اولویت بندی حمل و نقل همگانی توسط چراغ راهنمایی Transit Signal Priority (یا به اختصار TSP)، می تواند در صورت درست اجرا نشدن باعث ازدحام بیشتر به ویژه در تقاطعات گردد. لذا، برنامه ریزان حمل و نقل در تالشند که با استفاده از سیستم های هوشمند در کلیه معابر و به ویژه تقاطعات به کاهش زمان سفر در حمل و نقل همگانی دست یافته تا شهروندان بیشتری را به استفاده از حمل و نقل همگانی ترغیب نمایند. در این مقاله مطالعات و مدل های اولویت تقاطعات چراغدار ارائه شده است. این مطالعات در دسته های مختلف طبقه بندی می شوند که عبارتند از: اولویت سیگنال و سیستم های کنترل مختلف، روش منفعل در مقابل اولویت فعال، پیش بینی حمل و نقل همگانی در تصمیم گیری اولویت دهی سیستم کنترل فرماندهی چراغ، اولویت با وسایل نقلیه متصل، سیگنال چند حالته مدل های اولویت دار و سایر ملاحظات عملی.

کلیدواژه ها:

شهر خلاق ، حمل و نقل ، همگانی