مضامین تعلیمی در دیوان شعر منسوب به امام علی (ع

ادبیات تعلیمی از کهن ترین انواع ادبی است که بخش عظیمی از متون نظم و نثر هر ملتی را به خود اختصاص داده است. این گونه ادبی به آثاری گفته می شود که ارزش های اخلاقی، عرفانی، معنوی و اجتماعی را به کاربر تعریف عنصر عاطفه و بهره گیری از آرایه های بیانی و بدیعی تجسم نمایند. شعر ائمه از زیباترین و متعهدترین اشعار تعلیمی به شمار می رود؛ چرا که آن ها نهشته ره هر ی جامعه ای را برعهده داشتند و به منظور برانگیختن عواطف و گرایشات فکری مخاطبان، سخنان هدایت گر خود را در قالب اشعاری خیال انگیز و آهنگین بیان می نمودند. در این راستا، امام علی (ع) از فصیح ترین سخنوران عرب زبان بوده است. دیوان شعری منسوب به ایشان وجود دارد که بارها مورد شرح و تعلیق قرار گرفته است. از آن جهت که این اثر، مفاهیم ارزنده اخلاقی و تربیتی را با تکیه بر اسلوب های بالغی و زبانی بیان نموده است، از جهابزیت و تاثیرگذاری گسترده ای برخوردار است. در این پژوهش سعی بر آن است که با تکیه بر روش تحلیلی توصیفی، بن مایه های تعلیمی اشعار امام علی (ع) مورد بررسی قرار گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهد که آن حضرت به منظور تاثیرگذاری بیشتر بر مخاطب و ایجاد جهابزیت، انجام و عینیهت بخشیدن به مفاهیم انتزاعی، مضامین تعلیمی و اخلاقی متعددی را با استفاده از شگردهای بالغی بیان نموده اند.

کلیدواژه ها:

امام علی (ع) ، ادبیات تعلیمی ، شعر کلاسیک ، اسلوب های بالغی