بررسی و تحلیل نقش معماری بومی در پایداری محیطی (مطالعه موردی: شهر زابل)

در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار، پایداری محیطی در ارتباط با معماری اهمیت زیادی دارد و مسایل زیست محیطی که آینده بشر را به خطر انداخته است، معماران را به چاره اندیشی وا داشته است. یکی از راههای موجود نقش معماری بومی در پایداری محیطی با تاکید بر توسعه پایدار میباشد که در دهه های گذشته تاکید زیادی بر آن شده است. در این راستا هدف این مطالعه، بررسی نقش معماری بومی در پایداری محیطی در شهر زابل میباشد. روش تحقیق، توصیفی، تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی می باشد. همچنین در جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS استفاده شده است. دادههای پژوهش از ۸ نوع شاخص که هر کدام به صورت سئوال مطرح شده اند تشکیل شده است. نتایج پژوهش نشانگر آن است که با توجه به اینکه سطح معناداری ۰.۰۰۰ بوده و چون کمتر از ۰.۰۵ بودهاند، می توان گفت فرضیه H۱ تایید میگردد که معماری بومی مساکن شهری در پایداری محیطی شهر تاثیر زیادی دارد. در پایان نیز در راستای نتایج تحقیق راهکار هایی پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، پایداری محیطی ، توسعه پایدار