مقایسه طراحی خانه های سالمندان پایدار در جهان و ایران: مطالعه موردی مجموعه اقامتی هوشمند شهریار با تاکید بر استانداردهای LEED

جهان در آستانه تحولی جمعیتی است که در آن افزایش امید به زندگی، سالمندی را به یکی از چالش های کلیدی قرن بیست و یکم تبدیل کرده است. این تحول، نیاز به فضاهای اقامتی پایدار و هوشمند را برای سالمندان بیش از پیش آشکار ساخته است. این مقاله به مقایسه سه نمونه موردی بین المللی خانه های سالمندان پایدار (مرکز اسکاروت در سوئد، آسایشگاه آئوموری در ژاپن، و خانه های بازنشستگی متالیفکر گلف رایز در نیوزلند) با پروژه پیشنهادی مجموعه اقامتی هوشمند در شهریار، ایران، می پردازد. با بهره گیری از استانداردهای LEED، معیارهایی چون کارآیی انرژی، مدیریت آب، و کیفیت هوای داخلی تحلیل شده و تاثیرات اقلیمی و فرهنگی بر طراحی بررسی می شود. نتایج نشان می دهد که پروژه شهریار با کسب ۸۰ امتیاز LEED در سطح پالتین، راهکارهای نوآورانه ای برای مدیریت منابع و بهبود کیفیت زندگی سالمندان ارائه می دهد، اما چالش های بومی سازی استانداردهای جهانی در ایران همچنان پابرجاست. این مطالعه پیشنهادهایی برای توسعه سیاست های ملی در راستای طراحی پایدار ارائه می کند.

کلیدواژه ها:

خانه های سالمندان ، معماری پایدار ، هوشمندسازی ، استانداردهای LEED ، شهریار