بررسی نقش تعامل خانواده با فرزندان در آموزش وپرورش آنها

خانواده با آن جایگاه برجسته و ممتاز در نظام تعلیم و تربیت به دلایل متعددی می تواند تاثیری شگرف در فعالیت های آموزشی داشته باشد .که مختصرا به آن اشاره می شود.پدر و مادر و اعضای خانواده بیشترین تاثیر را در رشد و شکوفایی کودک دارند؛ آنها از همان روز تولد کودک آینه ای رفتار و شخصیت او در نوجوانی و جوانی هستند. بسیاری از خانواده ها به این امر توجه نمی کنند، آنها باور نمی کنند که رفتارشان با یکدیگر و اطرافیان در ذهن فرزند ثبت می شود این تاثیر پذیری کودک از اطرافیان به قدری ظریف است که خود کودک هم از آن بی خبر است. والدین و اعضای خانواده باید بدانند که مراعات ادب و احترام بین آنها یکی از اصلی ترین پایه های تربیت صحیح فرزند است. اگر ادب نباشد، نباید انتظار داشته باشید که فرزند صالح و سالمی تربیت کنید. خانواده ، نخستین نهاد اجتماعی است که تامین کننده ی نیازهای روانی و جسمانی افراد است . کودک از همان ابتدایی شیر خوارگی از محیط خانواده متاثر می شود و در بزرگسالی نیز این تاثیر پیچیدگی خاص خود را پیدا می کند . خانواده در رشد شخصیت فرزندان ، تحکیم ارتباط میان اعضای خود و اعتلای فرهنگ جامعه و … نقش و اهمیت بسزایی دارد . فرزند در خانه و در دامان والدین رشد می کند و آماده ی ورود به مرحله ی دیگری( دبستان) می شود . خانه و مدرسه به عنوان دو نهاد اصلی تعلیم و تربیت هر جامعه ای محسوب می شود . وضعیت موجود هر جامعه ای نتیجه یادگیری دیروز افراد در خانه و مدرسه است و وضعیت فردای هر جامعه در نتیجه سرمایه گذاری هایی است که امروز روی دانایی افراد در خانه ، مدرسه و جامعه انجام می گیرد .

کلیدواژه ها:

ارتباط ، اولیا ، فرزندان ، خانواده ، تربیت