افزایش توان زیستی آب های خلیج فارس توسط باکتری های سودوموناس آئروژینوزا، باسیلوس سوبتیلیس و اسینتوباکتر کالکواستیکوس در برابر آلودگی نفتی

مهمترین آلودگی آب های خلیج فارس ناشی از مواد نفتی است زیرا این منطقه هم ذخایر عظیم نفتی دارد و هم پالایشگاه های متعددی در حوزه آن مشغول به کار هستند. میکروارگانیسم هاى بسیارى می توانند از هیدروکربن ها به عنوان منبع کربن و انرژى استفاده کرده و نفت خام را تجزیه کنند، این میکروارگانیسم ها به-طور گسترده در طبیعت پراکنده هستند. در روش افزایش توان پاکسازی زیستی محیط های آلوده می توان باکتری های دیگر را به میکروارگانیسم های بومی محیط اضافه کرد که توان سازگاری را با محیط داشته باشند و از بین نروند. در این مطالعه تجزیه زیستی نفت خام برروی آب دریا توسط باکتری های سودوموناس آئروژینوزا PTCC1074، باسیلوس سوبتیلیس PTCC1023 و اسینتوباکتر کالکواستیکوس PTCC1318 بررسی شد. نمونه نفتی میدان مشترک فروزان در شرایط بهینه محیطی (دمای 37 درجه ی سانتی گراد، شوری 5/3 درصد و 8/6pH=) که به نوعی شبیه سازی آب های خلیج فارس بود مورد آزمایش قرار گرفت. برای ارزیابی میزان تجزیه زیستی نفت خام، نمودار رشد باکتری ها براساس دانسیته نوری و بیومس تولیدی رسم گردید. بر اساس این نمودارها طی مدت 5 روز بیشترین پاکسازی را داشتیم و باکتری های سودوموناس آئروژینوزا 25/72%، باسیلوس سوبتیلیس 31/68% و اسینتوباکتر کالکواستیکوس 77/69% نفت خام را تجزیه کردند. در حال حاضر، با توجه به هزینه تخلیص بیوسورفکتانت ها، این ترکیبات در صنعت نفت و پتروشیمی با حداقل خلوص مورد استفاده قرار می گیرند، به طوری که کل محیط کشت برای رفع آلودگی-های نفتی قابل استفاده است. از طرفی این امر، کاهش هزینه های تخلیص را نیز به دنبال خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

باکتری ، توان زیستی ، تجزیه زیستی ، نفت خام ، بیوسورفکتانت