بررسی تاثیر تغییر اقلیم بر میزان خشکی در ایران با رویکرد مواجهه جمعیتی

خشکی و خشکسالی از پیامدهای مهم و تاثیرگذار تغییر اقلیم به شمار می رود. پایش و ارزیابی دقیق تغییرات در میزان مواجه با خشکی می تواند به برنامه ریزان و سیاست گذاران در زمینه اتخاذ استراتژی های مدیریتی مناسب برای کاهش اثرات منفی و سازگاری با شرایط جدید کمک نماید. لذا پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیرات تغییر اقلیم بر میزان خشکی در ایران با رویکرد بررسی میزان جمعیت مواجه با شدت های مختلفی خشکسالی تحت سناریوهای SSP۲-۴.۵ و SSP۵-۸.۵ به انجام رسیده است. برای این منظور از شاخص های خشکی De Martonne و Erinç’s استفاده شده است. نتایج در دوره پایه نشان داد که خروجی اقلیمی حاصل از ادغام مدل های اقلیمی گزارش ششم از کارایی مناسبی در شبیه سازی تغییرات بارش، متوسط و بیشینه دما در سطح کشور برخوردار می باشد. علاوه براین، بررسی شرایط اقلیمی در دوره پایه حاکی از آن است که براساس هر دو شاخص خشکی حدود ۹۰ درصد از ایستگاه های مورد مطالعه درگیر شرایط نیمه خشک تا خیلی خشک می باشند. علاوه براین، بررسی تاثیر تغییرات اقلیمی بر خشکی در سطح کشور تحت سناریوی SSP۲-۴.۵ طی دوره ۲۰۲۵ تا ۲۰۳۶ حاکی از تغییر وضعیت اقلیمی در استان های واقع در محدوده شمال غرب، غرب و جنوب غرب به سمت خشک تر می باشد. همچنین نتایج تحت سناریو اقلیمی SSP۵-۸.۵ حاکی از برقراری اقلیم خیلی خشک طی دوره آتی در بخش قابل توجهی از کشور در محدوده مرکز، جنوب تا شرق و شمال غرب می باشد. بررسی جمعیت تحت تاثیر شدت های مختلف خشکی بیانگر افزایش جمعیت تحت تاثیر شرایط اقلیمی خشک و نیمه خشک در مناطق جنوبی، شرقی، غربی و مرکزی کشور نسبت به دوره پایه می باشد.

کلیدواژه ها:

شاخص خشکی ، جمعیت ، سناریوهای SSP ، CMIP۶