بررسی تاثیر تحلیل رفتگی شغلی بر رفتارهای فرانقش کارکنان با توجه به نقش شخصیت سخت رویی و نگرش شغلی

شخصیت سخت رویی و نگرش شغلی به عنوان عوامل فردی و سازمانی در تعدیل این اثر منفی نقشی مهم ایفا می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تحلیل رفتگی شغلی بر رفتارهای فراتر از نقش با نقش تعدیل گر شخصیت سخت رویی و میانجی گر نگرش شغلی در میان کارکنان بیمارستان های آموزشی شهر ایلام بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها، توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل ۱۲۰۰ نفر از کارکنان بیمارستان های یادشده بود که ۲۹۲ نفر از آن ها به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از چهار پرسشنامه استاندارد روا و پایا جمع آوری و با استفاده از نرم افزار PLS تحلیل شدند.  نتایج نشان داد تحلیل رفتگی شغلی تاثیر منفی معناداری بر متغیرهای رفتار فراتر از نقش و نگرش شغلی دارد. همچنین، نگرش شغلی تاثیر مثبت معناداری بر رفتار فراتر از نقش نشان داد. نتایج بیانگر آن است که شخصیت سخت رویی نقش تعدیل گر در ارتباط بین تحلیل رفتگی شغلی و رفتار فراتر از نقش دارد؛ به این معنا که سخت رویی می تواند اثر منفی تحلیل رفتگی شغلی بر رفتار فراتر از نقش را تعدیل کند، هرچند به طور کامل این اثر را خنثی نمی کند؛ در نتیجه، سخت رویی به عنوان متغیر تعدیل گر نسبت به نگرش شغلی تاثیری بهتر بر رابطه بین تحلیل رفتگی شغلی و رفتار فراتر از نقش دارد.

کلیدواژه ها:

تحلیل رفتگی شغلی ، رفتار فراتر از نقش ، سخت رویی ، نگرش شغلی ، بیمارستان های آموزشی ایلام