اثربخشی نوشتار درمانی بر خود آگاهی هیجانی ، زنان مبتلا به اختلال سازگاری با خلق افسرده شهر ارومیه

چکیده خودآگاهی هیجانی، توانایی شناسایی و درک هیجانات خود و دیگران است که نقش مهمی در سلامت روان و سازگاری اجتماعی افراد دارد. نوشتار درمانی به عنوان یک روش درمانی نوین، بر استفاده از نوشتن به عنوان ابزاری برای خودبیان گری، خودآگاهی و در نهایت تغییر هیجانی و شناختی تاکید دارد. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی نوشتار درمانی بر خودآگاهی هیجانی زنان مبتلا به اختلال سازگاری با خلق افسرده در شهر ارومیه است. این مطالعه کاربردی به روش شبه آزمایشی با طرح تک آزمودنی (SSD) انجام شد. نمونه شامل سه زن داوطلب بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودآگاهی هیجانی ریفی و همکاران (۲۰۰۷)، مقیاس افسردگی زونگ (۱۹۶۵) و ماژول تشخیص اختلال سازگاری لورنس (۲۰۱۶) بودند. در این طرح، سه نفر از شرکت کنندگان به صورت جداگانه تحت درمان قرار گرفتند و تلاش شد تا تفاوت های فردی بین آنها به حداقل برسد .درمان نوشتاری در چندین جلسه اجرا شد و نتایج با استفاده از درصد بهبودی و اندازه اثر تحلیل گردید. یافته ها نشان داد نوشتاردرمانی به طور معناداری موجب ارتقاء خودآگاهی هیجانی در زنان مبتلا به اختلال سازگاری با خلق افسرده گردید.