واکاوی تاثیر راهبردهای نوین تدریس حل مسئله بر کاهش اضطراب ریاضی در دانش آموزان

اضطراب ریاضی به عنوان یک مانع هیجانی-شناختی، تاثیرات مخربی بر عملکرد تحصیلی و نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری ریاضیات دارد. این پدیده، که با احساس تنش، نگرانی و ترس در مواجهه با مسائل عددی و موقعیت های ارزیابی ریاضی مشخص می شود، می تواند منجر به اجتناب از این درس و افت تحصیلی پایدار گردد. این مقاله مروری-تحلیلی، با هدف بررسی عمیق تاثیر آموزش «راهبردهای حل مسئله» به عنوان یک رویکرد آموزشی فعال و دانش آموزمحور، بر کاهش اضطراب ریاضی تدوین شده است. در این پژوهش، ضمن تعریف مفهومی اضطراب ریاضی و ابعاد آن (اضطراب یادگیری و اضطراب سنجش)، به بررسی چالش های روش های تدریس سنتی که اغلب مولد این اضطراب هستند، پرداخته می شود. سپس، با مرور نظام مند ادبیات پژوهشی و پیشینه تحقیقاتی، نشان داده می شود که چگونه راهبردهای ساختاریافته حل مسئله (مانند مدل چهار مرحله ای پولیا) با تقویت تفکر انتقادی، افزایش خودکارآمدی، و تغییر کانون کنترل از عوامل بیرونی به توانایی های درونی دانش آموز، به طور معناداری به کاهش اضطراب و بهبود عملکرد کمک می کنند. یافته ها حاکی از آن است که این رویکرد، با تبدیل موقعیت های تهدیدآمیز ریاضی به چالش های قابل مدیریت، نگرش دانش آموزان را متحول می سازد. در نهایت، مقاله با ارائه نتیجه گیری جامع، پیشنهادهای کاربردی مبسوطی را برای معلمان، برنامه ریزان درسی و پژوهشگران حوزه آموزش ریاضی جهت پیاده سازی این راهبردها در نظام آموزشی ارائه می دهد

کلیدواژه ها:

اضطراب ریاضی ، راهبردهای حل مسئله ، آموزش ریاضی ، اضطراب امتحان ، خودکارآمدی ریاضی ، روانشناسی تربیتی ، روش های تدریس فعال