بررسی تاثیر روش های قصه درمانی بر کاهش پرخاشگری پنهان در دانش آموزان پسر

پرخاشگری به عنوان یکی از چالش های مهم در فرآیند رشد اجتماعی و روانی کودکان و نوجوانان، همواره مورد توجه روان شناسان، مربیان، والدین و پژوهشگران علوم تربیتی قرار داشته است. اگرچه پرخاشگری در بسیاری از موارد به صورت رفتاری آشکار و قابل مشاهده بروز می یابد، اما نوعی از آن که در لایه های پنهان شخصیت فرد باقی می ماند، یعنی پرخاشگری پنهان، بسیار پیچیده تر و آسیب زاتر است؛ زیرا کمتر شناسایی می شود و اغلب به صورت تدریجی به ناهنجاری های روانی، افت تحصیلی، طرد اجتماعی، کاهش اعتماد به نفس، و حتی رفتارهای پرخطر در آینده منجر می شود. این نوع پرخاشگری معمولا در قالب کناره گیری، بی تفاوتی، سکوت های طولانی، سرپیچی پنهانی از دستورات، و گاه رفتارهای منفعلانه-تهاجمی ظاهر می گردد. دانش آموزان پسر به دلیل ویژگی های رشدی، فرهنگی و اجتماعی خاص خود، معمولا در معرض آسیب های روانی و رفتاری بیشتری قرار دارند، به ویژه در محیط هایی که هیجان ها و احساسات منفی آنان سرکوب می شود یا امکان بیان صحیح و ایمن هیجانات وجود ندارد. بسیاری از پسران در سنین دبستان و راهنمایی، به جای بیان مستقیم هیجاناتی چون خشم، ترس، یا غم، آن ها را در درون خود نگاه داشته و به شیوه های غیرمستقیم ابراز می کنند. این امر سبب می شود پرخاشگری پنهان به تدریج در ساختار شخصیتی آن ها نهادینه شده و منجر به بروز تعارض های درونی، سردی روابط با اطرافیان، ناتوانی در حل مسئله و حتی بروز بیماری های روان تنی گردد. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی تاثیر مشاوره در کاهش مشکلات رفتاری و تقویت انگیزه تحصیلی و وضعیت روحی دانش آموزان پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که قصه درمانی نه تنها در کاهش اضطراب، ترس، و افسردگی در کودکان موثر است، بلکه می تواند به بهبود روابط اجتماعی، افزایش عزت نفس، و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه نیز منجر شود.

کلیدواژه ها:

قصه ، پرخاشگری ، دانش آموزان ، پسر ، درمان