نقش بازی های آموزشی در تقویت مهارت های روان شناختی و اجتماعی دانش آموزان

در عصر حاضر، با توجه به پیچیدگی های فزاینده جهان و نیاز به مهارت های فراتر از دانش صرف، نظام های آموزشی با چالش های جدیدی روبرو هستند. آموزش و پرورش سنتی، هرچند در انتقال دانش نظری موفق بوده، اما گاهی در پرورش مهارت های حیاتی روان شناختی و اجتماعی که برای موفقیت فردی و جمعی ضروری هستند، کاستی هایی دارد. در این میان، بازی های آموزشی به عنوان ابزاری قدرتمند و نوآورانه، پتانسیل بالایی برای پر کردن این خلاء نشان داده اند. این مقاله مروری با هدف بررسی جامع نقش بازی های آموزشی در تقویت مهارت های روان شناختی و اجتماعی دانش آموزان تدوین شده است. ما به بررسی چگونگی تاثیرگذاری بازی ها بر ابعاد مختلف رشد شناختی، هیجانی و اجتماعی دانش آموزان می پردازیم. این پژوهش با مرور ادبیات نظری و تجربی موجود، مکانیزم هایی را که از طریق آن ها بازی های آموزشی می توانند به بهبود مهارت هایی نظیر حل مسئله، تفکر انتقادی، خلاقیت، خودتنظیمی، همکاری، ارتباط موثر و همدلی کمک کنند، شناسایی می کند. بازی ها با ایجاد محیط های یادگیری جذاب، تعاملی و چالش برانگیز، انگیزه درونی دانش آموزان را افزایش داده و فرصت هایی برای تمرین و کاربرد مهارت ها در بستری امن و لذت بخش فراهم می آورند. یافته ها نشان می دهند که بازی های آموزشی، فراتر از سرگرمی، ابزاری موثر برای توسعه شایستگی های کلیدی هستند که در زندگی شخصی، تحصیلی و حرفه ای دانش آموزان نقش حیاتی ایفا می کنند. این مقاله بر اهمیت ادغام هدفمند بازی های آموزشی در برنامه های درسی تاکید کرده و راهبردهایی برای به حداکثر رساندن پتانسیل آن ها در پرورش نسلی توانمند و سازگار ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

بازی های آموزشی ، مهارت های روان شناختی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان ، یادگیری مبتنی بر بازی