اختلال طیف اتیسم، آموزش بازی محور، مهارت های ارتباطی، کودکان، تعامل اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش بازی محور بر بهبود مهارت های ارتباطی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کودکان ۶ تا ۱۰ ساله مبتلا به اختلال اتیسم در مراکز توانبخشی شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بود. از میان آن ها، ۳۰ کودک به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای، تحت آموزش بازی محور (شامل بازی های تعاملی، داستان سازی، بازی های حرکتی و رایانه ای هدفمند) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، آزمون ارزیابی مهارت های ارتباطی (CCC-۲) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری انجام شد. نتایج نشان داد آموزش بازی محور تاثیر معناداری بر بهبود مهارت های کلامی، غیرکلامی و تعامل اجتماعی کودکان مبتلا به اتیسم دارد. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که بازی های هدفمند می توانند به عنوان یک روش مکمل در توانبخشی ارتباطی کودکان طیف اتیسم استفاده شوند.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اتیسم ، آموزش بازی محور ، مهارت های ارتباطی ، کودکان ، تعامل اجتماعی