نقش مشارکت مردمی در بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهری: رویکردی چندلایه بر مبنای ظرفیت های اجتماعی، نهادی و محلی

بازآفرینی بافت های فرسوده شهری در ایران، با وجود تلاش های گسترده در سطح برنامه ریزی، اغلب به دلیل نبود مشارکت واقعی شهروندان با موانع جدی مواجه شده است. تمرکز بر نقش مشارکت مردمی به عنوان رکن اصلی بازآفرینی پایدار، نشان می دهد که بدون بهره گیری از ظرفیت های سه لایه اجتماعی، نهادی و محلی، موفقیت طرح ها در سطح میدانی محقق نمی شود. مرور نظام مند منابع تجربی و تحلیلی در این زمینه بیانگر آن است که ظرفیت های اجتماعی مانند سرمایه اجتماعی، اعتماد و تعلق مکانی، در کنار نهادهای کارآمد، قوانین شفاف و سازمان های محلی فعال، می توانند زمینه ساز مشارکت موثر باشند. با این حال، چالش هایی مانند ضعف ساختارهای ارتباطی، تمرکزگرایی، بی اعتمادی عمومی، و نبود انگیزه های واقعی برای ساکنان، مانع از تحقق این مشارکت شده اند. بر مبنای یافته ها، اتخاذ رویکردی چندلایه در برنامه ریزی و سیاست گذاری شهری، ضرورتی اجتناب ناپذیر برای شهرداری هاست تا با تقویت پیوند میان ساکنان و نهادهای محلی، مسیر بازآفرینی پایدار را هموار سازند.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، مشارکت مردمی ، ظرفیت اجتماعی ، نهاد محلی ، بافت فرسوده.