ورزش به عنوان یک استراتژی برای پیری مغز: بینشهای پیشگیری و درمان

اهداف: پیری یک فرآیند بیولوژیکی است که عملکرد اندامها را کاهش می دهد. فعالیت های فیزیکی و شناختی به عنوان یک عامل حیاتی برای پیشگیری از اختلالات عصبی مرتبط با افزایش سن شناخته می شود. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تاثیر فعالیت ها و تمرینات مختلف بر اختلالات عصبی در سالمندان بود. مواد و روش ها: برای انجام این پژوهش، پایگاه های Google Scholar, PubMed, Web of Science, و Scopus، با استفاده از واژگان کلیدی: تاثیر پیری بر مغز، آلزایمر، بیماری پارکینسون، سکته مغزی، و تاثیر انواع مختلف ورزش ها بر مغز در دوران پیری بررسی شدند و مقالاتی که در سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۴ منتشر شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند که انتخاب مقالات با استفاده از چارچوب مرورهای حیطه ای که توسط آرکسی و امالی پیشنهاد شده است، انجام شد. در نهایت، ۵۶ مقاله مرتبط که با معیارهای جستجو مطابقت داشتند، مورد بررسی دقیق قرار گرفتند. یافته ها: نتایج مطالعات مختلف نشان داد که تمرینات بدنی مختلف اثرات متفاوتی بر بیماری های مرتبط با سیستم عصبی و افزایش سن دارند. در این میان بهترین نوع تمرینات بدنی، تمرینات با شدت متوسط و شدید همراه با تمرینات شناختی بود. نتیجه گیری: تمرین های بدنی با شدت متوسط تا زیاد و همچنین ترکیب فعالیت های ورزشی با فعالیت های شناختی تاثیرات مفیدتری نسبت به تمرینات با شدت کمتر دارد. علاوه بر این، تمرینات گروهی و تمرینات جسمی-شناختی دوگانه می تواند نقش پیشگیرانه و موثرتری نسبت به سایر تمرینات ورزشی در مقابله با اختلالات عملکرد مغز و سیستم عصبی در سالمندان داشته باشد. کلمات کلیدی: سالمندی، آلزایمر، پارکینسون، سکته مغزی، تمرینات ورزشی

کلیدواژه ها:

سالمندی ، آلزایمر ، پارکینسون ، سکته مغزی ، تمرینات ورزشی