تعیین اثر تمرینات ثبات مرکزی بر الگوی پرش-فرود و تعادل دانش آموزان دختر مبتلا به نقص تنه

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات ثبات مرکزی بر الگوی پرش-فرود و تعادل دانش آموزان دختر مبتلا به نقص تنه انجام شد. در این مطالعه نیمه تجربی تعداد ۳۷ دختر مبتلا به نقص تنه انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه کنترل (سن: ۷/۰۳ ± ۱۳/۴۷ سال، قد: ۷/۷۵ ± ۱/۶۲ متر، وزن: ۶/۲۴ ± ۵۲/۴۶ کیلوگرم) و تمرینی (سن: ۷/۸۶ ± ۱۳/۲۷ سال، قد: ۷/۷۴ ± ۱/۶۰ متر، وزن: ۸/۷۵ ± ۵۶/۶۷ کیلوگرم) قرار گرفتند. در این مطالعه افراد با نقص والگوس داینامیک زانو به کمک آزمون تاک جامپ شناسایی شدند. قبل و بعد از دوره تمرینی متغیرهای تعادل ایستا و پویا و الگوی پرش_فرود به ترتیب توسط آزمونهای BESS، Y و آزمون LESS اندازه گیری شد. آزمودنیهای گروه تمرینی تمرینات را به مدت ۶ هفته انجام دادند و گروه کنترل نیز در این دوره به تمرینات خود پرداختند. همچنین جهت تجربه و تحلیل استنباطی داده ها و بیان تفاوت احتمالی بین میانگین گروه ها در مراحل مختلف تحقیق از روش آماری تحلیل کوواریانس، آزمون تی همبسته، یو من ویتنی و ویلکاکسون استفاده شد (P ≥ ۷/۷۵). نتایج مطالعه نشان داد برنامه تمرینی تاثیر معنی داری بر بهبود الگوی پرش_فرود (P = ۷/۷۷۱)، تعادل ایستا (P = ۷/۷۷۱) و نمره کل تعادل پویا (P = ۷/۷۷۱) دارد. همچنین نتایج مربوط به مقایسه گروه ها در متغیرهای مورد مطالعه نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار بین دو گروه بود (P ≥ ۷/۷۱). نتایج مطالعه حاضر به صورت کلی نشان دهنده اثر معنی دار اعمال ۶ هفته تمرینات ثبات مرکزی بر بهبود الگوی پرش_فرود، تعادل ایستا و پویا دانش آموزان دختر بوده که بر این اساس استفاده از این برنامه جهت بهبود متغیرهای عملکردی به مربیان و دانش آموزان پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

تعادل ، الگوی پرش_فرود ، نقص تنه ، دانش آموز ، تمرینات ثبات مرکزی