تاثیر تعامل عوامل اجتماعی و خانوادگی بر بهزیستی روانی و رضایت از زندگی

حمایت خانوادگی و اجتماعی می تواند درک ما از توانایی مان در مقابله با رویدادهای استرس زای زندگی، انعطاف پذیری روانی و بهزیستی روانی را افزایش دهد. هدف اصلی این مطالعه منحصربه فرد، بررسی تاثیر تعامل پیچیده ی عوامل خانوادگی، اجتماعی و فردی بر بهزیستی روانی و رضایت از زندگی بود. فرضیه ما این بود که تمایزیافتگی خود و حمایت اجتماعی (از خانواده، دوستان و افراد مهم زندگی) از طریق نقش واسطه ای تاب آوری، با بهزیستی روانی و رضایت از زندگی ارتباط مثبت دارند. نمونه پژوهش شامل ۶۴۰ شرکت کننده (میانگین سنی ۳۲.۵۴ سال؛ ۲۳۶ مرد و ۲۲۴ زن) بود که پرسشنامه های مربوط به تمایزیافتگی خود، حمایت اجتماعی، تاب آوری، بهزیستی روانی و رضایت از زندگی را تکمیل کردند. با توجه به تفاوت های جنسیتی آشکار در ادبیات پژوهشی و داده های این مطالعه، مدل به صورت جداگانه برای زنان و مردان تحلیل شد. یافته ها نشان داد که تاب آوری در مردان به عنوان واسطه رابطه بین دو بعد تمایزیافتگی خود (واکنش پذیری هیجانی و موضع من) و بهزیستی روانی عمل می کند. در مقابل، برای زنان، تمایزیافتگی خود و حمایت اجتماعی مستقیما بر بهزیستی روانی تاثیر گذاشتند، بدون نقش واسطه ای تاب آوری. دو عامل کلیدی در بهبود بهزیستی روانی و رضایت از زندگی شناسایی شد: تمایزیافتگی خود (مهم برای هر دو جنس) و حمایت اجتماعی (به ویژه برای زنان) نقش حیاتی داشت.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، عوامل اجتماعی و خانوادگی ، بهزیستی روانی و رضایت از زندگی