اثربخشی آموزش مولفه های هوش برتر معنوی مبتنی بر آموزه های قرآنی بر خوش بینی، خودشناسی انسجامی و انعطاف پذیری روانشناختی

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مولفه های هوش برتر معنوی مبتنی بر آموزه های قرآنی بر خوشبینی، خودشناسی انسجامی و انعطاف پذیری روانشناختی (مورد مطالعه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد باغ ملک) بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل بود از کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد واحد باغملک به تعداد ۳۴۰ نفر که در سال تحصیلی ۱۴۰۳/۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند. برای انتخاب نمونه، از میان جامعه فوق بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۱۸۱ نفر به صورت روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به منظور غربالگری و ارزیابی دانشجویان از لحاظ متغیرهای پژوهش، پرسشنامه های خوشبینی، خودشناسی انسجامی و انعطاف پذیری روانشناختی میان آنان توزیع گردید. سپس از میان افرادی که نمره خوشبینی، خودشناسی انسجامی و انعطاف پذیری آنان از میانگین پایین تر و مایل به شرکت در پژوهش بودند، ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و هر هفته یک جلسه در آموزش برنامه آموزش هوش معنوی مبتنی بر آموزه های قرآنی قرار گرفتند و برای گروه گواه مداخله ای صورت نگرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روش های توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مولفه های هوش برتر معنوی مبتنی بر آموزه های قرآنی بر خوشبینی، خودشناسی انسجامی و انعطاف پذیری روانشناختی (مورد مطالعه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد باغ ملک) تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مولفه های هوش برتر معنوی ، آموزه های قرآنی ، خوشبینی ، خودشناسی انسجامی ، انعطاف پذیری روانشناختی