تقویت تاب آوری در مواجهه با بالی ا با تاکید بر نقش منابع فردی و بین فردی؛ مطالعه موردی: زلزله سرپل ذهاب

جامعه تابآور توانایی سازگاری با تغییرات یا فشارهای به شیوه ای سازنده دارد و در عین حال عملکردهای اساسی خود را حفظ می کند. بحران های طبیعی نظیر زلزله جوامع انسانی را به خطر می اندازد و در نتیجه انعطاف پذیری آن ها را کاهش می دهد. از نظر آماری، جهان سالانه به طور متوسط ۲۷ زمین لرزه فاجعه بار را تجربه می کند که منجر به آسیب پذیری جمعیتی بالغ بر ۵۵۰۰۰ نفر (مرگ حدود ۱۹۰۰۰ نفر و آواره شدن ۳۶۰۰۰) نفر می شود. این مطالعه با بررسی زلزله آبان ۱۳۹۶ سرپل ذهاب در غرب کشور، بررسی می کند که چگونه می توان تاب آوری جوامع مختلف را با تاکید بر منابع فردی و بین فردی در مقابله با زلزله افزایش داد. شرکت کنندگان به تعداد ۲۲۰ نفر به طور تصادفی از اعضای جامعه دو شهرستان همسایه - شهرستان کرمانشاه به عنوان جامعه مقایسه و شهرستان سرپل ذهاب به عنوان جامعه آسیب پذیر- انتخاب شدند. این پژوهش با استفاده از مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون نسخه ۱۰ آیتمی، مقیاس کاهش منابع روانشناختی، چکلیست اختلال استرس پس از سانحه برای DSM-۵ و مقیاس رضایت از زندگی انجام شد. بر اساس نتایج حاصل، منابع فردی و بین فردی قوی تر به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق کاهش منابع روان شناختی با نتایج مثبت پس از بحران مرتبط هستند. در جامعه آسیب دیده، منابع بین فردی و سرمایه اجتماعی و مشارکت جامعه پیش بینی کننده های قوی تر سازگاری مثبت بودند. در جامعه مقایسه، توسعه اقتصادی جامعه مهمتر بود. این مطالعه شواهدی ارائه می کند که افراد تحت تاثیر بالیا می توانند از منابع فردی و بین فردی خود برای بهبود و سازگاری استفاده کنند. مداخلات پس از بحران باید به تقویت روابط خانوادگی و جامعه ای و در نتیجه افزایش حمایت اجتماعی و پیوندهای اجتماعی موجود هدف گذاری کنند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، زلزله ، منابع فردی ، منابع بین فردی