بررسی تاثیر آموزش مبتی بر متاورس و فضای مجازی بر تربیت دینی کودکان

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 29

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RLEEI01_093

تاریخ نمایه سازی: 23 تیر 1404

چکیده مقاله:

گسترش روزافزون علم انسان امروزی را در تمامی ساحتهای زندگی بسیار تحت تاثیر قرار داده و پیشرفت تکنولوژی بر زندگی اجتماعی و فردی انسان سیطره های آمیخته از خدمات و رفاهیات ارزنده در کنار معایب را به همراه داشته است. در دهه های اخیر، ورود تکنولوژی به عرصه آموزش تمامی زیرساخت های نظام های تعلیم و تربیت را دگرگون کرده است. پژوهش های متعدد بیانگر نقش بسیار مهم و تاثیرگذار فضای مجازی در تربیت دانش آموان است. سهم بالای فضای مجازی در تربیت باید به عنوان راهبردی اساسی در تربیت دینی دانش آموزان و بصیرت افزایی در همه ابعاد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مورد توجه نظام تعلیم و تربیت قرار بگیرد. یکی از جدیدترین تکنولوژی های بشری متاورس می باشد. منظور از از متاورس دنیای مجازی غوطه ورانه است که از طریق فناوری های تولید واقعیت جایگزین در دسترس است. بنابراین لازم است که رهبران آموزشی تغییر و تحولات محیط تعاملی خود که بر عملکرد و کارکردهای آن اثر می گذارند را شناسایی نموده و تدابیری خردمندانه در رابطه با تدوین رویکردهای مناسب و متناسب با این تحولات اتخاذ نمایند. در همین راستا یکی از مهم ترین تحولات سالهای اخیر، گسترش و نفوذ فناوری های نوین اطلاعات و ارتباطات به حوزه ی آموزش، پژوهش و یادگیری است. فناوری های دیجیتال در شکل ها و قابلیت های مختلف و متنوعی ظهور می یابند و جدیدترین شکل آن در دوره ی فعلی فناوری متاورس است. پیش بینی می شود که قابلیت متاورس به تدریج در جنبه های مختلف زندگی بشر وارد شود و سبک جدیدی از زندگی را فراهم سازد. لذا مدیران آموزشی نمی توانند نسبت به این نسل جدید فناوری بی اعتنا بوده و شناخت و آگاهی لازم در این زمینه را کسب و به بدنه ی سیستم آموزشی انتقال ندهند. لذا بر پایه ی همین ضرورت، پژوهش حاضر تلاش داشت تا با رویکردی تحلیلی توصیفی و با استفاده از روش پژوهش فلسفی با بهره گیری از مطالعه ی کتابخانه ای مفاهیم مهم در رابطه با مبانی ضرورت، الزامات و پیامدهای آموزش های مجازی در بستر متاورس را مورد بحث و بررسی قرار دهد.

نویسندگان

مریم خیری

دانشجوی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران

مرجان معصومی فرد

دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران