بررسی موانع تربیت دینی در مدارس دولتی ایران

در عصر تحولات پرشتاب فرهنگی و اجتماعی، تربیت دینی به عنوان یکی از اساسی ترین ماموریت های نظام آموزشی، نقش بی بدیلی در شکل گیری هویت معنوی و اخلاقی دانش آموزان ایفا می کند. مدارس دولتی ایران با وجود اهداف بلندپروازانه در حوزه تعلیم و تربیت اسلامی، در عمل با چالش ها و موانع متعددی در مسیر تحقق تربیت دینی روبه رو هستند. این مقاله با رویکرد تحلیلی و توصیفی، به شناسایی و بررسی موانع ساختاری، محتوایی، انسانی و فرهنگی در فرآیند تربیت دینی در مدارس دولتی کشور می پردازد. از جمله مهم ترین موانع می توان به ضعف انگیزشی برخی معلمان در تدریس دروس دینی، نبود تناسب میان محتوای کتاب های درسی با نیازهای واقعی نسل امروز، کاهش نقش الگویی معلمان، ناهماهنگی بین تربیت دینی در مدرسه و فضای رسانه ای جامعه، و نگاه تک بعدی و تجویزی به مفاهیم دینی اشاره کرد. همچنین، کم رنگ بودن ارتباط عاطفی و دیالوگ سازنده میان معلم و دانش آموز در کلاس های دینی موجب شده است تا انتقال مفاهیم مذهبی با بی اثر بودن و حتی گاه مقاومت پنهان مواجه شود. یافته ها نشان می دهند که بازنگری در محتوای آموزشی، تقویت شایستگی های تربیتی معلمان، تعامل هدفمند با خانواده ها و هماهنگ سازی الگوهای فرهنگی مدرسه با شرایط بومی دانش آموزان، از الزامات عبور از موانع موجود است. این مقاله بر ضرورت تحول عمیق در نگاه راهبردی به تربیت دینی و بازآفرینی آن متناسب با اقتضائات زیستی و روانی نسل جدید تاکید دارد.