تعیین خط افزونه با رویکرد بهبود تابآوری ، توسعه و تقویت ظرفیت خط و باس شبکه انتقال

در سالهای اخیر حوادث طبیعی و غیرطبیعی شامل حملات سایبری و فیزیکی به طرز چشمگیری زیرساخت های انرژی و طیف گسترده ای از مشترکین را تحت تاثیر و باعث بروز خسارت گسترده در شبکه شده است. تابآوری به مفهوم توانایی و مقاومت در حفظ و نگهداری شرایط بهرهبرداری سیستم در برابر مخاطرات با احتمال وقوع کم، قدرت تخریبی فراوان گفته می شود. تابآوری سیستم به عملکرد شاخصهای قبل، حین و بعد از بروز حادثه و تنش به سیستم بستگی دارد. در این پژوهش به منظور بهبود تابآوری عملکرد سیستم با در نظرگیری کاهش شاخص خاموشی بارهای شبکه، افزونگی خطوط انتقال در روشهای مبتنی بر برنامه ریزی، استحکام و مقاوم سازی در مقابل پیشروی مخاطرات در قالب مفهوم دسترس پذیری قبل از بروز تنش در برابر خروج خطوط انتقال پیشنهاد می شود. ایجاد خطوط افزونه با کاهش امپدانس خطوط باعث افزایش ظرفیت انتقال توان و تاثیرگذاری بروی برنامه ریزی تولید سیستم های قدرت قبل از بهرهبرداری خواهد شد. این رویکرد به صورتی بهینه و مقید به قیود فنی و اقتصادی (حاشیه پایداری ولتاژ، تلفات شبکه و رویکردهای اقتصادی همانند هزینه تولید انرژی، هزینه احداث خط) و تعیین خرابی خطوط به روش مونت کارلو با کاهش خطوط آسیب پذیر به نتایج برنامه ریزی در بخش تولید وابستگی دارد. روش پیشنهادی ابتدا با معیار N-۱ خطوط واگراکننده را شناسایی می کند سپس در این خطوط الگوریتم ذرات تجمعی با کاهش تدریجی امپدانس و افزایش انتقال توان در خطوط، گام به گام شاخص های حاشیه پایداری ولتاژ، تلفات شبکه، هزینه تولید انرژی، هزینه احداث خط و احتمال خرابی خطوط را در شرایط پخش بار بررسی می کند. (افزایش ظرفیت مفروض خطوط در اثر افزونگی حداکثر پنجاه درصد است یا به عبارتی دیگر کاهش پنجاه درصدی در راکتانس، سوسپتانس و مقاومت خطوط خواهیم داشت) در برنامه ریزی استاتیکی با تعیین خط افزونه و ظرفیت توان قابل توسعه متناسب با آن در یکی از باس ها، شاخص خاموشی بارهای شبکه نسبت به حالت اولیه سنجیده می شود. نتایج، مطالعات و شبیه سازی بروی شبکه ۹ باس صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ذرات تجمعی ، تاب آوری ، خط افزونه ، معیار N-۱ ، شاخص خاموشی بارهای شبکه