بررسی تاثیر به کارگیری بازی های آموزشی بر تقویت یادگیری فعال و افزایش مشارکت در کلاس های درس دانش آموزان

بازی های آموزشی در دهه های اخیر به عنوان یکی از موثرترین روش های نوین در نظام های آموزشی شناخته شده اند که می توانند زمینه ساز تحول در فرایند یاددهی-یادگیری باشند. برخلاف روش های سنتی که معمولا بر انتقال منفعل اطلاعات از معلم به دانش آموز استوارند، بازی های آموزشی با ایجاد فضایی تعاملی و فعال، دانش آموز را در مرکز یادگیری قرار می دهند. از طریق به کارگیری این بازی ها، فرآیند آموزش به تجربه ای لذت بخش، مشارکتی و معنادار تبدیل می شود که در آن دانش آموز نه تنها محتوای آموزشی را بهتر فرا می گیرد، بلکه مهارت های مهمی همچون حل مسئله، تفکر انتقادی، همکاری و خودبیانگری را نیز تمرین می کند. این قابلیت ها بازی های آموزشی را به ابزاری چندوجهی برای پرورش توانمندی های شناختی و اجتماعی تبدیل کرده اند. علاوه بر ارتقای جنبه های شناختی، بازی های آموزشی می توانند تاثیر چشمگیری در کاهش اضطراب و افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان داشته باشند. بسیاری از دانش آموزان در فضای سنتی کلاس، به دلیل ترس از اشتباه و قضاوت منفی، با اضطراب و بی اعتمادی مواجه اند که مانع مشارکت فعال آنان می شود. اما بازی، با فراهم آوردن فضایی امن، دوستانه و بدون تهدید، این موانع را کاهش داده و دانش آموز را برای بروز توانایی های خود آماده می سازد. موفقیت های کوچک در خلال بازی ها، احساس کفایت و رضایت درونی را تقویت کرده و موجب شکل گیری نگرش مثبت نسبت به یادگیری می شود. بهره گیری اثربخش از بازی های آموزشی نیازمند برنامه ریزی هدفمند، طراحی اصولی، آموزش معلمان، و ارزیابی علمی است. نبود زیرساخت مناسب، کمبود منابع، و نگاه سنتی برخی معلمان و والدین از جمله موانع تحقق کامل ظرفیت های این ابزار نوین آموزشی است. تمرکز بر رویکردی تلفیقی و مبتنی بر شواهد، می تواند راهگشای تحول در نظام آموزشی و رشد همه جانبه دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

بازی آموزشی ، تقویت ، یادگیری فعال ، مشارکت ، کلاس درس ، دانش آموزان