تعریف علمی استرس شغلی در حوزه آموزش و پرورش

استرس شغلی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تهدیدکننده سلامت روانی و عملکرد حرفه ای کارکنان در نهادهای آموزشی، به ویژه معلمان، در دهه های اخیر توجه ویژه ای را در پژوهش های آموزشی و روان شناختی به خود جلب کرده است. نظام آموزش و پرورش، به عنوان ساختاری پیچیده و انسانی، بیش از هر حوزه ای در معرض آثار منفی ناشی از فشارهای روانی و شغلی قرار دارد. این پژوهش به بررسی علمی مفهوم استرس شغلی در حوزه آموزش و پرورش با تمرکز بر پیامدهای روان شناختی، اجتماعی و سازمانی آن پرداخته و به شناسایی ریشه ها، زمینه ها و نتایج آن در میان معلمان و کارکنان آموزشی می پردازد. یافته ها حاکی از آن است که استرس شغلی با کاهش رضایت شغلی، افزایش فرسودگی شغلی، افت انگیزه تدریس و کاهش عملکرد آموزشی همراه است و این عوامل می توانند کیفیت فرآیند یاددهی–یادگیری را به شدت تضعیف کنند. همچنین مطالعات پیشین نشان می دهد که عوامل موثر بر استرس شغلی در معلمان شامل نبود حمایت سازمانی، حجم بالای وظایف، فشارهای ارزشیابی، و کمبود امکانات آموزشی است. این تحقیق با روش مروری و تحلیل منابع علمی به روز، تلاش کرده است تصویری دقیق از وضعیت کنونی استرس شغلی در میان معلمان ایران ارائه دهد و ضرورت طراحی سیاست های حمایتی، آموزش های روان شناختی و مداخلات پیشگیرانه را برای مدیران آموزشی و سیاست گذاران تبیین نماید.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، معلمان ، آموزش و پرورش ، فرسودگی شغلی