تحلیل و بررسی نقش تعاملات معلم و دانش آموزان و تاثیر آن بر یادگیری و عملکرد تحصیلی

تعاملات مثبت و موثر بین معلم و دانش آموزان یکی از عوامل کلیدی در بهبود یادگیری و ارتقای عملکرد تحصیلی است. این تعاملات، که شامل ارتباطات کلامی، غیرکلامی، بازخوردهای سازنده و حمایت عاطفی میشود، نقش بسزایی در ایجاد انگیزه، افزایش مشارکت و تقویت درک مفاهیم آموزشی دارد. تحقیقات نشان میدهد که دانش آموزانی که رابطه بهتری با معلمان خود دارند، از سطح بالاتری از خودکارآمدی تحصیلی برخوردار بوده و تمایل بیشتری به یادگیری فعال از خود نشان میدهند. یکی از مهمترین جنبه های تعامل معلم و دانشآموز،ارتباط دوسویه است. هنگامی که معلمان به دانشآموزان فرصت ابراز نظر میدهند و به دغدغه های آنها گوش میدهند، احساس تعلق به کلاس افزایش یافته و اضطراب تحصیلی کاهش مییابد. همچنین، بازخوردهای دقیق و تشویق های به موقع معلم میتواند نقاط ضعف دانش آموزان را اصلاح و نقاط قوت آنها را تقویت کند. علاوه بر این، سبک مدیریت کلاس معلم نیز تاثیر مستقیمی بر یادگیری دارد. معلمانی که از روش های تعاملی و مشارکتی استفاده میکنند، فضای کلاس را پویاتر کرده و امکان یادگیری عمیقتر را فراهم میسازند. در مقابل، روش های تحکمی و یک طرفه ممکن است باعث کاهش انگیزه و خلاقیت دانش آموزان شود. از سوی دیگر،تعاملات عاطفی بین معلم و دانش آموز، مانند احترام متقابل و حمایت روانی، به ایجاد محیطی امن و مثبت کمک میکند که در آن دانشآموزان با اعتمادبه نفس بیشتری به حل مسائل می پردازند. پژوهش ها حاکی از آن است که دانش آموزانی که احساس میکنند معلمشان به پیشرفت آنها اهمیت میدهد، عملکرد بهتری در دروس مختلف دارند. در نهایت، میتوان نتیجه گرفت که کیفیت تعاملات معلم و دانش آموزان نه تنها بر پیشرفت تحصیلی، بلکه بر رشد اجتماعی و عاطفی آنان نیز تاثیرگذار است. بنابراین، معلمان با بهبود مهارتهای ارتباطی و استفاده از روشهای تعاملی میتوانند به شکل معناداری بر یادگیری و موفقیت دانش آموزان تاثیر بگذارند.

کلیدواژه ها:

معلم ، تعاملات ، دانش آموزان ، یادگیری ، عملکرد تحصیلی