تاثیر محیط های آموزشی انعطاف پذیر بر یادگیری دانش آموزان ابتدایی

امروزه محیط های آموزشی انعطاف پذیر به عنوان یکی از عناصر کلیدی در بهبود فرآیند یادگیری دانش آموزان مورد توجه قرار گرفته است. این محیط ها با ارائه فضاهای قابل تغییر و متناسب با نیازهای آموزشی، امکان بهبود مشارکت، خلاقیت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان را فراهم می کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر این محیط ها بر یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و جامعه آماری شامل ۱۰۰ دانش آموز ابتدایی در شهرهای مختلف بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته و مشاهده رفتار دانش آموزان در محیط های سنتی و انعطاف پذیر جمع آوری شد. یافته های پژوش نشان داد که انعطاف پذیری در طراحی فضاهای آموزشی، شامل قابلیت جابه جایی مبلمان، ایجاد فضاهای یادگیری مشارکتی، و توجه به تفاوت های فردی، نقش بسزایی در افزایش انگیزه و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد. نتایج همچنین حاکی از آن است که محیط های انعطاف پذیر موجب ارتقای تعاملات اجتماعی و افزایش حس تعلق دانش آموزان به مدرسه می شوند. بر اساس این یافته ها، استفاده از محیط های آموزشی انعطاف پذیر می تواند به عنوان راهکاری موثر در ارتقای کیفیت یادگیری در مقطع ابتدایی به کار گرفته شود. این امر مستلزم توجه ویژه مدیران و سیاست گذاران آموزشی به استانداردهای طراحی این فضاها و استفاده از فناوری های نوین در فرآیند آموزشی است.

کلیدواژه ها:

محیط های آموزشی انعطاف پذیر ، یادگیری دانش آموزان ، خلاقیت