بررسی رابطه ورزش صبحگاهی با تمرکز دانش آموزان در کلاس درس

افزایش بهره وری یادگیری و ارتقای کیفیت آموزش، از دغدغه های اصلی نظام های آموزشی به شمار می رود. یکی از عوامل موثر در این زمینه، میزان تمرکز دانش آموزان در کلاس درس است که تحت تاثیر متغیرهای متعددی قرار دارد. پژوهش های نوین در حوزه روان شناسی تربیتی و فیزیولوژی ورزشی نشان داده اند که فعالیت بدنی منظم، به ویژه در ساعات آغازین روز، می تواند نقش موثری در بهبود عملکرد شناختی ایفا کند. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین ورزش صبحگاهی و میزان تمرکز دانش آموزان در محیط کلاس است. مطالعه حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی و به روش همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع متوسطه اول در شهر تهران بوده و نمونه ای به حجم ۲۰۰ نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه استاندارد سنجش تمرکز (Cognitive Focus Scale) و فرم ثبت میزان مشارکت در ورزش صبحگاهی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که بین شرکت منظم در فعالیت های ورزشی صبحگاهی و افزایش تمرکز دانش آموزان در کلاس، رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد (r = ۰.۴۶، p < ۰.۰۱). همچنین مشخص شد که ورزش صبحگاهی نه تنها به بهبود توجه پایدار کمک می کند، بلکه در کاهش اضطراب و افزایش آمادگی ذهنی برای یادگیری نیز موثر است. نتیجه گیری این تحقیق حاکی از آن است که برنامه ریزی منسجم برای اجرای ورزش های صبحگاهی در مدارس می تواند به عنوان یک راهکار عملی و کم هزینه برای ارتقای کیفیت یادگیری و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان مورد توجه قرار گیرد. این نتایج هم راستا با مطالعات بین المللی (مانند تحقیقات Budde et al., ۲۰۰۸ و Ratey, ۲۰۱۳) تاکید دارند که فعالیت بدنی کوتاه مدت پیش از فرآیندهای آموزشی، موجب تحریک نواحی اجرایی مغز و ارتقای کارکردهای شناختی می شود.

کلیدواژه ها:

ورزش صبحگاهی ، تمرکز ، دانش آموزان ، عملکرد شناختی ، یادگیری فعال ، آموزش اثربخش