بررسی تاثیر هوش هیجانی دانش آموزان بر کیفیت تعاملات اجتماعی آنان در محیط مدرسه

در دنیای امروز، آموزش و پرورش صرفا به انتقال مفاهیم علمی و دانشی محدود نمی شود، بلکه پرورش ابعاد مختلف شخصیت دانش آموزان، به ویژه مهارت های اجتماعی و عاطفی، از اولویت های اصلی نظام های آموزشی پیشرو به شمار می آید. یکی از مولفه های کلیدی در این زمینه، هوش هیجانی است که در سال های اخیر توجه بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت، روان شناسان و مربیان را به خود جلب کرده است. هوش هیجانی به معنای توانایی شناخت، درک، مدیریت و استفاده موثر از هیجان ها در روابط بین فردی است و نقش مهمی در شکل گیری هویت اجتماعی، تعامل با دیگران، حل تعارض ها و همدلی با دیگران ایفا می کند. محیط مدرسه، به عنوان یکی از اصلی ترین نهادهای اجتماعی ساز، عرصه ای است که در آن دانش آموزان نه تنها با مفاهیم علمی آشنا می شوند، بلکه نخستین و مهم ترین تجربیات اجتماعی خود را نیز کسب می کنند. کیفیت این تجربیات، به ویژه در ارتباط با هم سالان، معلمان و سایر عوامل مدرسه، نقش بسزایی در رشد اجتماعی، تحصیلی و روانی دانش آموزان دارد. در این میان، سطح هوش هیجانی دانش آموزان می تواند عاملی تعیین کننده در کیفیت و موفقیت تعاملات اجتماعی آنان باشد. دانش آموزانی که از هوش هیجانی بالاتری برخوردارند، معمولا توانمندتر در برقراری ارتباط موثر، همدلی، کنترل خشم، پذیرش تفاوت ها و مدیریت تعارض ها ظاهر می شوند. در مقابل، پایین بودن سطح هوش هیجانی ممکن است به بروز رفتارهای انزواطلبانه، پرخاشگرانه یا ناسازگارانه در محیط مدرسه بینجامد. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی تاثیر هوش هیجانی دانش آموزان بر کیفیت تعاملات اجتماعی آنان در محیط مدرسه شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که آموزش مهارت های مرتبط با هوش هیجانی می تواند آثار مثبتی در بهبود رفتارهای اجتماعی، کاهش رفتارهای پرخطر، افزایش همدلی و تقویت روحیه همکاری در میان دانش آموزان داشته باشد. این موضوع در جوامعی که مدارس با چالش هایی نظیر تنش های بین فردی، ضعف در مهارت های ارتباطی یا کاهش مشارکت اجتماعی دانش آموزان مواجه اند، اهمیتی دوچندان پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، تعاملات ، اجتماعی ، مدرسه ، دانش آموزان